Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ

 Γράφει η Ολγα Γεριτσίδου

Από το «να μην προκαλούμε εντυπώσεις» της δημοσιογράφου Τρέμη σχετικά με τους θανάτους διαδηλωτών και απεργών που ήταν Έλληνες Πολίτες  ( και που η εν λόγω δημοσιογράφος ήταν στρατευμένη να τους καταδιώξει προπαγανδιστικά σε ένα από τα χειρότερα σύγχρονα κυνήγια μαγισσών εντυπώσεων ) μέχρι το εν τάχει ανακοινωθέν ότι ‘αλληλέγγυοι’ των 300 μεταναστών εμπόδισαν τους απεργούς πείνας που ήθελαν να παύσουν την απεργία να το κάνουν, έχει έρθει η στιγμή να σταματήσουμε την υποκρισία και την προπαγάνδα και να δούμε όλοι την πραγματική αξία της Ανθρώπινης Ζωής σε καθεστώτα όπως το καθεστώς ΓΑΠ ( και παλαιότερα το ίδιο καθεστώς ακριβώς αλλά εκπροσωπούμενο από τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις ).

Βάσει δικής μου προσωπικής έρευνας που έχω ξεκινήσει κατόπιν συγκεκριμένων απειλών κατά της ζωής μου και αυτή της κόρης μου που μας έγιναν, σε λίγο εύθετο χρόνο θα έχω την δυνατότητα να δείξω με στοιχεία και ηχητικά ντοκουμέντα ότι η ζωή του Έλληνα Πολίτη για το καθεστώς έχει μηδενική αξία ενώ άλλων ομάδων ατόμων αποκτά κατά

καιρούς για επικοινωνιακούς λόγους μεγαλύτερη αξία.

Επίσης, και για να ξεκινήσουμε αυτή την συζήτηση με ένα δημόσιο έγγραφο – αφετηρία σας παραπέμπω στο ΠΔ 52/2008 όπου περιγράφονται οι κατηγορίες που κατά το καθεστώς έχουν πολίτες των οποίων η ζωή έχει υψηλή και μόνιμη αξία : σύμφωνα με το εν λόγω ΠΔ που αφορά την παροχή προστασίας από την αστυνομία σε πολίτες, πλέον των 1500 αστυνομικών απασχολούνται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει αιτία ή ένδειξη απειλής για να εξασφαλίσουν εγγύηση της ζωής και της ακεραιότητας όλων ανεξαιρέτως των υπουργών, βουλευτών, πρώην βουλευτών και υπουργών και των οικογενειών αυτών, και γενικώς για όλα τα κόμματα εντός βουλής, τα ‘εξέχοντα’ κομματικά τους μέλη, έως και γενικούς γραμματείς εάν αυτοί το επιθυμήσουν ή «συντρέξει λόγος».

Την ίδια λοιπόν στιγμή που ο κάθε Καστανίδης, Βενιζέλος ή Ραγκούσης κόπτεται «να μην χαθεί ούτε μία ανθρώπινη ζωή», πέραν των Ελλήνων Πολιτών που αυτοκτονούν λόγω χρεών ή πεθαίνουν από έκθεση στα στοιχεία της φύσης διότι έχουν μείνει άστεγοι, εκτός των Ελλήνων που λόγω της επικινδυνότητας της περιοχής τους κινδυνεύουν να πεθάνουν από σφαίρα ή μαχαίρι ή κλόμπ των ΜΑΤ, ο αρχηγός της αστυνομίας δια μέσου των υπευθύνων αξιωματικών του γραφείου του με διαβεβαίωνε ότι «κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί στον Έλληνα Πολίτη την ζωή και την ακεραιότητα του, ο θάνατος του από κακοήθεις και κακοποιούς είναι μέσα στη ζωή».

Αλλά και οι μετανάστες για τους οποίους όλοι φοβούνται και προσπαθούν να διαφυλάξουν την ζωή τους ( ασχέτως εάν δεν αποτελεί ευθύνη του Ελληνικού Κράτους αυτό εφ’ όσον είναι παράνομοι και κακώς δεν εφαρμόζει τον νόμο περί απέλασης ) δεν έχουν ζωές με μεγαλύτερη αξία εάν αυτό δεν εξυπηρετεί τον κάθε επικοινωνιακό στόχο του καθεστώτος για να μπορέσει να εξαγοράσει χρόνο για να διαλύσει και να ασελγήσει παραπάνω στον Κράτος που ανήκει στους Έλληνες Πολίτες.  Για αυτό η δημοσιογράφος Ανδρουλάκη ( στα γρήγορα διότι προφανώς της ξέφυγε ) ανέφερε ότι ενώ οι παράνομοι μετανάστες ήθελαν να φάνε και να πιούνε νερό οι … ‘αλληλέγγυοι’ δεν τους άφησαν, δήθεν για το καλό τους ( λες και δεν ήξεραν οι γιατροί  που τους το πρότειναν να τους επαναφέρουν από την ασιτία εφ’ όσον και οι ίδιοι οι απεργοί το ζήτησαν ).

Τόσο αξίζει για την συντεχνία και κλίκα των πολιτικών και ΜΚΟ η Ανθρώπινη Ζωή : όσο το επόμενο επικοινωνιακό τους τρύκ. Και θα πρέπει να το σκεφτούμε αυτό και για την δολοφονία των δύο παιδιών της ομάδας ΔΙΑΣ, μια υπόθεση που ζέχνει από όποια μεριά και αν την προσεγγίσει κανείς και από την οποία δυστυχώς οι μόνοι που ωφελούνται επικοινωνιακά ( δείχνοντας δήθεν σεβασμό και ‘ιερό μένος’ ) είναι αυτοί ακριβώς που εδώ και ένα χρόνο δολοφονούν μαζικά το μέλλον, την υπόσταση και ουσιαστική διαβίωση 10.000.000 Πολιτών που ήδη έχουν δείξει την μομφή τους παντοιοτρόπως : οι κυβερνητικοί και οι μεγαλοδημοσιογράφοι των ΜΜΕ και τα εν γένει κολαούζα τους.