Η ενέδρα κατά του λαού

 Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Τώρα πλέον είναι όλα ορατά. Ξεκάθαρα. Η λαϊκή καταιγίδα πολτοποίησε δια του διαδικτύου το πολυτελές σελοφάν της καθεστωτικής παραπλάνησης για να αποκαλυφθεί το πώς έρποντας και γλείφοντας οι εκσυγχρονιστικοί σαλίγκαροι επιβίωναν δια μέσου των συστημικών ΜΜΕ. Εντύπων και ηχοεικαστικών. Από το Βαλιανάτειο πλυντήριο ξεπλύματος φυλών και φύλων των Athens Voicάδων, ως την από κοινού παρουσία της εν πολλαίς ενημερωτικές αμαρτίαις περιπεσούσας γυνής μετά του γλοιώδους ερπετού του εργολαβικού Mε(g)aσκανδάλου αλλά και το Λαμπράκειο Μέγαρο μουσικοοικονομικών φάλτσων! (αλήθεια ως τι εγγυήθηκε το δημόσιο για δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ τραπεζικό δάνειο του Μεγάρου Μουσικής που είναι επιχείρηση ιδιωτική;) Όλοι οι ανθρωποπίθηκοι των γαλαζοπράσινων προέδρων και αντιστρόφως διαχρονικά. Και όλος ο ζωολογικός κήπος του καζινοκαπιταλισμού επί σκηνής. Γηγενείς (τύπου Σημιτοκαραμανλήδων, Παπακωσταντίνων, Παπαντωνίων Αλογοσκούφηδων) οχιές, αφρικανικές (τύπου Ρόντων) μάμπες και ομογενείς (τύπου Μανιάτηδων) αμερικανικοί κροταλίες, δηλητηρίαζαν επί δεκαετίες το σώμα της Ελληνικής οικονομίας, (και όχι μόνον) επενδύοντας παρασκηνιακά και σε ανύποπτο χρόνο στην αγορά μετοχών τού προαποφασισμένου από αυτούς θανάτου της. Φυσικά   σε ευτελείς τιμές.. (τα λένε και swaps) Για να  θησαυρίζουν σήμερα ατιμωρητί που επί των ερειπίων της η τιμή της μετοχής της αγοράζεται από τα εσαεί θύματα, εμάς, στα ύψη..

Έστηναν εν μια νυκτί και υπό πολιτικό ή κοινωνικό επίχρισμα «δίκτυα ΜΚΟ» παγίδευσης κοινοτικών προγραμμάτων,  δημοσίων επενδύσεων και χρηματιστηριακών εντολών, για να καταβροχθίζουν τα ανενημέρωτα θηράματά τους, όπως οι ταραντούλες τα ανυποψίαστα έντομα. Όλοι συνένοχοι και συμμέτοχοι στην άγρια λεηλασία της λαϊκής περιουσίας. Του λαϊκού μόχθου.  Συνειδητά. ΔΟΛια. Απόδειξη ότι δια της "θείας επιφοιτήσεως" επέβαλαν προνοητικά νόμους για την απαλλαγή τους, στην απευκταία εκδοχή που αφυπνισμένος ο λαός θα απαιτούσε την τιμωρία τους. Και το έκαναν αφού βεβαίως είχαν κατά τον ίδιο τρόπο και από τα πριν αγοράσει στο παζάρι της βουλής νόμους βασιλικά επικερδείς. Νόμους φωτογραφίες των ίδιων.  Νόμους που θα εξέτρεπαν την ροή του δημόσιου πλούτου από τα υπό εκποίηση κρατικά φιλέτα προς τα χρηματοκιβώτιά τους.

Προστιθεμένης έτσι της στο όνομα του νεοφιλελεύθερου ανταγωνισμού χαριστικής μείωσης των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, της επίσης μειωμένης φορολόγησης των αδίστακτων τραπεζιτών ή των συνενόχων τους υπερεθνικών και πολυεθνικών αρπακτικών και της δια μέσου της αναδιάρθρωσης απαξίωσης της εργασιακής αμοιβής, επιτεύχθηκε, αν όχι η πλήρης εξαφάνιση, τουλάχιστον η δραματική μείωση εκείνου που ως πριν την δεκαετία του 90 είχε το νόημα δημοσίου εσόδου. Συνέπεια αυτού ήταν να καταφεύγει η πολιτική αλητοελιτοκρατία στον αποικιοκρατικών επιτοκίων εξωτερικό δανεισμό. Και βεβαίως όχι για την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών της παιδείας ή της υγείας, (ακούτε ήδη τις απεγνωσμένες φωνές των ασθενών για φάρμακα των μαθητών για θέρμανση και των φοιτητών για βιβλία) αλλά για τον κορεσμό της λαιμαργίας της επιχειρηματικής ομωνύμου της. Να γιατί κατά το παράδειγμα του Ιταλικού λαού που ωρύεται πως «δεν τις πηδήξαμε Μπερλουσκόνι μαζί» ουρλιάζει ο ελληνικός πως «δεν τα φάγαμε Πάγκαλε μαζί» και κυρίως ότι: Τα δάνεια είναι προϊόν οικονομικού εγκλήματος μεταξύ των πιστωτών και των οφειλετών τους. Δηλαδή της αλιτοελιτοκρατίας ένθεν κακείθεν. Επιχειρηματικής και πολιτικής. Ντόπιας και ξένης. Δεν μένει λοιπόν παρά να αναρριχηθεί στην κορυφή της πολιτικής εξουσίας το κόμμα ή τα κόμματα εκείνα που θα καταστήσουν σαφές στις «αγορές» το άνομο της δανειακής συναλλαγής ώστε να αναζητήσουν αυτές το χρήμα τους στους προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς των οφειλετών τους..  Από τα ίδια τα τσιράκια τους δηλαδή. Κι οι νονοί  των αγορών γνωρίζουν καλά, το πώς, το ποιοι και το που θα το βρουν…

Ευγένιος Ανδρίκοπουλος

eandrik@otenet.gr