Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016



Γ.Σ. ΕΡΜΗΣ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ


" Πορεία στο χρόνο και τη δόξα "

Η ομιλία μου στην εκδήλωση του Νομικού Προσώπου Κ.Π.Α.Π.Π του Δήμου Ερμιονίδας και του ΕΡΜΙΟΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ, στις 20 Αυγούστου 2016.
 


“ Γ.Σ. ΕΡΜΗΣ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ “.
Θα χρησιμοποιήσω τον προσδιορισμό ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ και όχι ΕΡΜΙΟΝΗΣ που έχει επικρατήσει. Γιατί αυτό είναι το επίσημο όνομα της ομάδας, έτσι ακριβώς αναγράφεται στο πρώτο επίσημο καταστατικό του Συλλόγου. Και είναι πολύ σωστό, καθότι αποδίδει με ακρίβεια, αυτό που ήθελαν οι ιδρυτές του να είναι ο ΕΡΜΗΣ και που ήταν τελικά. Μόνο με αυτό το όνομα, πεδίο ορισμού και αναφοράς, o ΕΡΜΗΣ είναι η καρδιά, η κουλτούρα, η δράση και η συναδέλφωση των απανταχού Ερμιονιτών.
“ Γ.Σ. ΕΡΜΗΣ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ “.
Η πιο δυνατή, ζωντανή, μαζική και αξιόλογη έκφραση της Eρμιονίτικης κοινωνίας διαχρονικά. Για να αποτιμήσουμε όπως αρμόζει σήμερα, 90 χρόνια μετά την επίσημη ίδρυσή του, τον Ερμή Ερμιονέων, πρέπει να τον δούμε πρώτα απ΄ όλα  πέρα από τα στενά όρια του ποδοσφαίρου. Στην περίπτωση του Ερμή, από μόνο του το άθλημα ποδόσφαιρο, παρότι είναι ο βασιλιάς των σπορ, δεν μπορεί να αποδώσει σε εύρος, ουσία, βαρύτητα και περιεχόμενο αυτό το ήταν ο Ερμής. Σε όποιο Ερμιονίτικο σπίτι ψάξουμε, θα βρούμε τουλάχιστον μια φωτογραφία, σχετική με τον Ερμή, μπορεί με την ομάδα και τους ποδοσφαιριστές, μπορεί όμως και με όλες αυτές τις εκδηλώσεις και τις δραστηριότητες στο επίκεντρο των οποίων ήταν ο Ερμής. Δεν πρέπει να υπάρχει Ερμιονίτικη οικογένεια που κάποιο μέλος της,  να μην έχει ασχοληθεί με κάποιο τρόπο με τον Ερμή.
Ο Γ.Σ. ΕΡΜΗΣ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ ήταν:
·       Απαύγασμα, ανάγκη και δημιούργημα βγαλμένο μέσα από τα σπλάχνα της πάντα προοδευτικής κοινωνίας της Ερμιόνης.
·       Εκφραστής του λαϊκού στοιχείου και της αισθητικής του τόπου μας.
·       Κύτταρο συνάντησης, συνάθλησης, ευγενούς άμιλλας και συνεργασίας των νέων της Ερμιόνης και όχι μόνο, γιατί κατά εποχές στις τάξεις του είχε και μη Ερμιονίτες που αγαπούσαν την Ερμιόνη και την κουλτούρα της, εργάζονταν και ζούσαν στην Ερμιόνη (Γεωργόπουλος, Ταμπάκης, Τζανίδης, Ελευθερίου, Ρήγας Μεϊντάνης, Τάκης Μπατζάνης, Γιώργος Σαραντόπουλος, Παναγιώτης Γάλιος, Πάνος Μπουρίκας Αντώνης Μούγιος, Μανώλης Τζανής, Ανδρέας και Γιώργος Σαλογιάννης, Μπάμπης Κατσιάβελος, Γιώργος Καλαμαράς, Παντελής Ντουνέτας, Αντώνης Καράκαλος κ.ά).
·       Σύλλογος που διοικητικά υπηρέτησαν πάμπολλοι πατριώτες, που σαφώς είχαν δείγμα γραφής, κοινωνικό και πολιτικό, διαφορετικό. Για τον ΕΡΜΗ όμως από όλες τις πλευρές υπήρχε σύγκλιση, κατάθεση υπηρεσίας και διακονίας στους σκοπούς και τους στόχους του Συλλόγου. Στον ΕΡΜΗ ξεπεράστικαν οι διακρίσεις κοινωνικές, ταξικές, πολιτικές και κομματικές, ακόμα και σε εποχές που αυτά τα χαρακώματα ήταν ιδιαίτερα έντονα για την κοινωνία μας. Συνεκτικό στοιχείο όλων ήταν μόνο η διάθεση υπηρεσίας που άρχιζε από τον εθελοντισμό και έφτανε μέχρι την οικονομική προσφορά από την τσέπη τους και όχι μόνο. Αξιοσημείωτο εδώ είναι  και το γεγονός ότι και η κοινωνία και το εκάστοτε εκλογικό σώμα των μελών του Ερμή πάντα συμπεριφερόταν ώριμα στις εκλογές και επιβράβευε όλους αυτούς που είχαν προσφέρει ή μπορούσαν να προσφέρουν και ας μην ανήκαν στα λεγόμενα ¨ κοινωνικά τζάκια ¨.
·       Η « μεγάλη αγαπημένη » των απανταχού Ερμιονιτών. Αυτό εκφράστηκε εκδηλώθηκε διαχρονικά :
Με την αγωνία για τα διοικητικά δρώμενα.
Με την αναμονή για ποιος θα είναι ο αντίπαλος της ομάδας την Κυριακή.
Με την διάχυτη και για όλη την βδομάδα ποδοσφαιροσυζήτηση και τα πηγαδάκια που είχαν κορύφωση την Κυριακή, ημέρα του αγώνα.
Με τις παρέες το πρωινό της Κυριακής στα καφενεία να συνοδεύουν τον καφέ και το γλυκό τους, με την κουβέντα για τον απογευματινό αγώνα της ομάδας.
Με το μεσημεριανό φαγητό στο πόδι, για να προλάβουμε να δούμε τους ποδοσφαιριστές να ντύνονται στα αποδυτήρια, που ήταν ο περιβάλλων  χώρος του Αγίου Μηνά ( το εκκλησάκι βόρεια του Γηπέδου ) και το εσωτερικό του Ναού όταν οι καιρικές συνθήκες ήταν δυσχερείς.
Με την Κυριακάτικη γιορτή στο Γήπεδο, όπου πέρα από αυτό καθ΄ αυτό το ποδοσφαιρικό θέαμα που του πρόσφεραν τα παιδιά της Ομάδας, έχουμε έντονα τα στοιχεία της επαφής και της ανταλλαγής γενικότερων απόψεων, του καλαμπουριού και των πειραγμάτων. Και για να μην κρύβουμε τίποτα, ήταν και μια χρυσή ¨ ευκαιριούλα ¨, για την αγνή επαφή ανάμεσα στα δύο φύλλα.
Με την βόλτα ή το ζαχαροπλαστείο μετά τον αγώνα για συζήτηση και σχολιασμό του αγώνα που είχε προηγηθεί.
Με την εκπληκτική παρουσία των Ερμιονιτών κατοίκων της Ερμιόνης αλλά και της πρωτεύουσας, όπου αγωνιζόταν η ομάδα, στο Γήπεδο του Ταύρου, του Βύρωνα, των Λιοσίων, του Μπραχαμιού, του Παναρκαδικού, του Ναυπλίου στους αξέχαστους τελικούς.
Με τις αξέχαστες χοροεσπερίδες του Συλλόγου, σίγουρα μία ετήσια ίσως και παραπάνω. Οι χοροεσπερίδες του ΕΡΜΗ ήταν το κορυφαίο κοσμικό γεγονός για την Ερμιόνη. Ξεχείλιζε η οργάνωση, το καλό φαγητό, η καλή μουσική και το ατέλειωτο γλέντι. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε πως ο ΕΡΜΗΣ φέρνει πρώτος και καθιερώνει στην Ερμιόνη το θεσμό της χοροεσπερίδας. Η δε πρώτη χοροεσπερίδα που έγινε στο ανακαινισμένο για αυτή την χρήση σχολείο του Συγγρού, ήταν του Ερμή στις 22 Φεβρουαρίου 1958, ημέρα Σάββατο και ώρα 8 μμ, για να γιορταστεί η Αποκριά, με δωρεάν ορχήστρα. Μάλιστα στην σχετική πρόσκληση ορίζεται και η ενδυμασία των συμμετεχόντων : Ενδυμασία Περιπάτου.
Με τις εκτός έδρας εξορμήσεις και εμφανίσεις του ΕΡΜΗ ΕΡΜΙΟΝΗΣ, που ήταν μοναδική ευκαιρία για αξέχαστες εκδρομές ανάμεσα σε παρέες, εκδρομές που σε όλους θα μείνουν αξέχαστες.
Με τις δημόσιες σχέσεις που αναπτύχθηκαν μέσω του ποδοσφαίρου, που είχαν σαν αποτέλεσμα την διαφήμιση της Ερμιόνης και της Ερμιονίδας μέσα από την φυσική της ομορφιάς και τα ντόπια προϊόντα.

Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το ποδόσφαιρο συνοψίζει την αισθητική του λαϊκού. Σαν τέτοια εννοώ όλες εκείνες τις ευρύτερα πολιτισμικές δραστηριότητες που εντάσσονται σε αυτό που προσδιορίζεται σαν αυθεντικό πανηγύρι, σαν λαϊκό θέαμα, σαν συμμετοχική και ιδιαίτερα καλλιτεχνική δραστηριότητα. Το ποδόσφαιρο είναι κουλτούρα και μάλιστα λαϊκή κουλτούρα.
Το ποδόσφαιρο μοιάζει με το τραγούδι. Όπως και οι φάλτσοι τραγουδούν, έτσι και οι άμπαλοι παίζουν μπάλα. Θέλω να πω ότι το ποδόσφαιρο είναι το πιο οικείο, το πιο προσπελάσιμο, το πιο συμμετοχικό άθλημα στην Ιστορία. Συγχρόνως και το πιο δύσκολο, ακριβώς επειδή είναι και το πιο οικείο. Μπορεί ο  Όσκαρ Γουάιλντ να έχει γράψει ότι « το ποδόσφαιρο είναι καθόλα καλό παιγνίδι για σκληρά κορίτσια, αλλά δύσκολα αρμόζει σε ντελικάτα αγόρια », στην πραγματικότητα όλοι μας, ακόμα και οι πιο ντελικάτοι, έχουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας κλοτσήσει μια μπάλα. Ειδικά στις πιο φτωχές κοινωνίες δεν υπήρξε γενιά που να μην έχει εμπλακεί σ΄ ένα υποτυπώδες ή πιο εξελιγμένο ποδοσφαιρικό παιγνίδι. Και στον Ερμή υπήρξαν τέτοιες εποχές, που οι συνθήκες εξανάγκασαν να παίζουν μπάλα κάποιοι που απλά ήξεραν να κλωτσούν την μπάλα, γεγονός που δείχνει το λαϊκό στοιχείο που είχε μέσα του.
Αυτή η εξοικείωση με την πρακτική του ποδοσφαίρου, αυτή η συμμετοχική, ή έστω και στο επίπεδο του φαντασιακού σχέση, η αίσθηση, δηλαδή, ότι και εμείς μπορούσαμε να είχαμε παίξει ποδόσφαιρο, αφού στα νεανικά μας χρόνια είχαμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κλοτσήσει την μπάλα, καταγράφει το ποδόσφαιρο σαν παράδειγμα της αισθητικής του λαϊκού.
Ένας γενικός κανόνας είναι ότι όσο πιο σημαντικό είναι το ποδόσφαιρο σε μια κοινωνία, τόσο περισσότερα στοιχεία αισθητικής και έκφρασης περιέχει. Ενώ όπου λειτουργεί σαν απλό « όχημα κοινωνικής ή προσωπικής καταξίωσης », απουσιάζουν τα πάντα και απομένει μόνο η δίψα για το αποτέλεσμα, με όλα τα συνακόλουθα φανατισμούς, επεισόδια, χουλιγκανισμούς κ.λ.π
Είναι ισχυρότατος πάντως ο ισχυρισμός ότι το ποδόσφαιρο και κυρίως το ερασιτεχνικό, μπορεί να αποτελέσει στους χαλεπούς καιρούς που βιώνουμε μια έστω πρόσκαιρη ευχάριστη φυγή από την μουντή πραγματικότητα και ταυτόχρονα χώρο γνήσιας συλλογικής έκφρασης των αυθόρμητων λαϊκών αισθημάτων απέναντι σε αυτήν.
Η εγκεφαλική ευχαρίστηση που προσφέρει το ποδόσφαιρο, σαν κοινωνικό φαινόμενο, οι λόγοι της μαζικής απήχησής του, η λειτουργία του σαν κεντρικός άξονας ενασχόλησης μιας κοινωνίας και σαν φορέας και μέσο  καλλιτεχνικής έκφρασης, η εξέλιξή του μέσα στα χρόνια, η ψυχολογική προσέγγιση της οπαδικής λατρείας,  είναι σημαντικά και πολύ ενδιαφέροντα, όμως όχι αντικείμενα τούτης της βραδιάς, άλλωστε ούτε και εγώ, θεωρώ, ότι είμαι ο κατάλληλος για να τα αναπτύξω. Εγώ θα προσπαθήσω να σταθώ στον Ερμή μας, αισθανόμενος μάλιστα  μικρός, μπροστά στο μεγαλείο του.
Πρωταρχικά θα ζητήσω την κατανόηση και την συμπάθειά σας. Οι πηγές και τα γραπτά αδιαμφισβήτητα στοιχεία, τουλάχιστον αυτή την στιγμή, είναι λίγα, γιατί δυστυχώς υπήρξε μια ανεξήγητη και ανόητη καταστροφή στοιχείων,  το 1968. Τότε κάποιοι σύμβουλοι του ΕΡΜΗ που καμία σχέση δυστυχώς δεν είχαν με τον σύλλογο και την Ερμιόνη έκαψαν όλο το αρχείο του από το 1926 και μετά. Πολύτιμα σήμερα έγγραφα, βιβλία πρακτικών, ταμείου, μητρώα ποδοσφαιριστών και βιβλία όλων των αποτελεσμάτων, παλιές φανέλες του συλλόγου που σήμερα θα ήταν μουσειακό υλικό, καταστράφηκαν ολοσχερώς. Το θλιβερό αυτό γεγονός, αφενός περιόρισε τις πηγές και με ανάγκασε να ανατρέξω σε συλλογή πληροφοριών, ως επί το πλείστον, με όλους τους κινδύνους που αυτό μπορεί να εγκυμονεί. Ίσως υπάρχουν ασάφειες, ατέλειες, παραλείψεις. Θα ζητήσω την καλή σας πρόθεση και την κατανόηση. Ευχαριστώ πάντως όλους όσους με βοήθησαν. Ομολογώ ότι όπου απευθύνθηκα βρήκα ορθάνοιχτες ¨πόρτες ¨και καρδιές. Σαφώς υπάρχουν πολλά ακόμα. Ίσως κάποια από αυτά που θα πω πρέπει να ανασκευαστούν. Είμαι διαθέσιμος σε αυτή την κατεύθυνση και με όλες μου τις δυνάμεις θα βοηθήσω, ώστε αυτό που σήμερα ξεκινά, να μην μείνει εδώ.  Αντλώντας δύναμη από όλες τις επαφές και τις πηγές που είχα και βρήκα, καταθέτω σήμερα μια πρώτη δουλειά που έκανα, σαν ¨μαγιά ¨ και αρχή για την πορεία στο χρόνο και τη δόξα του ΕΡΜΗ. Και η Ερμιόνη έχει τεράστια υποχρέωση να το εμπλουτίσει και να το ολοκληρώσει!!!

ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΑ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΡΜΗ
Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα αργεί να εμφανιστεί σε σχέση με άλλα αθλήματα, όπως κλασικός αθλητισμός, κωπηλασία, άρση βαρών κ. τ. λ.
Τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα Έλληνες από την Κωνσταντινούπολή και τη Σμύρνη παίρνουν την πρωτοβουλία να διδάξουν ποδόσφαιρο και στην Ελλάδα. Έχουμε, λοιπόν, την ίδρυση των πρώτων ποδοσφαιρικών συλλόγων.
1906: Ιδρύεται ο Αθλητικός Σύλλογος ΓΟΥΔΙ με γήπεδο στους πρόποδες του Υμηττού.
1908: Ιδρύεται ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ, ο σημερινός Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος με γήπεδο στα Πατήσια και στη Θεσσαλονίκη ο Ηρακλής
1909: Ιδρύεται Ο ΠΕΙΡΑΪΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ στον Πειραιά, από τη διάσπαση του οποίου το 1923, προέκυψαν ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και ο ΕΘΝΙΚΟΣ με πρώτο γήπεδο στη Λεύκα και κατόπιν το «Ποδηλατοδρόμειο», σημερινό Γεώργιος Καραϊσκάκης.
1914: Ιδρύεται στη Θεσσαλονίκη ο Άρης.
1923: Ιδρύεται στην Πάτρα η Παναχαϊκή.
Για την Ερμιονίδα το ποδόσφαιρο είναι άγνωστο μέχρι το 1923. Ειδικά και μόνο στην Ερμιόνη, οι κάτοικοί της έχουν τη δυνατότητα να δουν πως παίζεται το ποδόσφαιρο και πριν το 1923. Πολεμικά πλοία, κυρίως αγγλικά, που αράζουν ανοιχτά, βγάζουν τα πληρώματά τους στη στεριά και σε κάποιο χωράφι τοποθετούν πασσάλους για τέρματα, δίχτυα δεν υπάρχουν και παίζουν ποδόσφαιρο. Οι ντόπιοι κοιτούν παράξενα τους ξένους με τα κοντά παντελονάκια και τις πολύχρωμες φανέλες να κλωτσούν μια μπάλα και να πανηγυρίζουν όταν αυτή περνούσε ανάμεσα στους πασσάλους, δηλαδή περνούσε το τέρμα. Όταν φεύγει ο στόλος, οι νέοι τότε της Ερμιόνης, όντας ανήσυχοι όπως πάντα, φτιάχνουν τόπια από πανιά, μιμούμενοι τους ξένους και παίζουν ποδόσφαιρο, έτσι χωρίς τεχνικές γνώσεις και κανονισμούς.
Περί τα τέλη του 1922 και αρχές του 1923 αρκετοί πρόσφυγες από τα παράλια της Μικράς Ασίας εγκαθίστανται στην επαρχία μας και κυρίως στο Κρανίδι, την Ερμιόνη και το Πόρτο Χέλι. Οι φύσει αυτοί προοδευτικοί άνθρωποι, παρά τα προβλήματα επιβίωσης που έχουν, φέρνουν στην επαρχία μας εκτός των άλλων και το ποδόσφαιρο. Φτιάχνουν μια πανεπαρχιακή προσφυγική ομάδα και την ονομάζουν «ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ». Για να έχουν, λοιπόν, αντιπάλους αρχίζουν να διδάσκουν το ποδόσφαιρο στους νέους της επαρχίας μας. Στην Ερμιόνη φαίνεται ότι οι νέοι αρχίζουν γρήγορα να συνηθίζουν αυτό το σπορ και να αφομοιώνουν τους κανονισμούς του.
Άνοιξη του 1923 αγκυροβολεί ανοιχτά της Ερμιόνης ένα Αγγλικό πολεμικό σκάφος και ο καπετάνιος του ζητά από τον τότε πρόεδρο της Ερμιόνης Μιχάλη Δεληγιάννη να βγουν στην Ερμιόνη και να παίξουν ποδόσφαιρο μεταξύ τους. Ο τότε πρόεδρος τους παραχωρεί τον χώρο, που αργότερα μετεξελίχθηκε στο πρώτο γήπεδο ποδοσφαίρου, στις φιστικιές του Νάκου, στην είσοδο της Ερμιόνης και δύο ομάδες με ναύτες από το Αγγλικό καράβι παίζουν μεταξύ τους ποδόσφαιρο με θεατές τους ντόπιους.
Το θέαμα αρέσει στους νέους κυρίως στους μορφωμένους Κωστάκη Παπαδόπουλο, Οικονόμου Γιώργο, Νίκο Λαμπάτο, Μιχαλάκη Παπαβασιλείου αλλά και ντόπιους κυρίως ψαράδες. Αρχίζει λοιπόν να κυοφορείται η πρώτη σκέψη της δημιουργίας ομάδας ποδοσφαίρου.
Καλοκαίρι του 1925 κατεβαίνουν στην Ερμιόνη οι 4 αδελφοί Πασσαλάρη. Τα αδέλφια αυτά μαζί με τους πρόσφυγες που μένουν στην Ερμιόνη και τους ντόπιους εκκολαπτόμενους ποδοσφαιριστές Ντίνο Σπετσιώτη, Νίκο Λαμπάτο, Παύλο Σαρρή, Γιάννη και Παντελή Κομμά,  Κωστάκη Παπαδόπουλο, Οικονόμου Γιώργο, Νίκο Λαμπάτο και άλλους, είναι ο πυρήνας που θα μετεξελιχθεί σε ΕΡΜΗ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ. Για να έχει η ομάδα ομοιομορφία στις φανέλες, φορούν μπαλαμάνες, που μαζεύουν απ’ όσους είχαν απολυθεί από το Ναυτικό, ενώ τα παντελονάκια τα φτιάχνουν μόνοι τους.
Το φθινόπωρο του 1925 το ποδόσφαιρο έχει μπει για τα καλά στο πετσί της Ερμιόνης, οι συνθήκες έχουν ωριμάσει και αποφασίζεται να ιδρυθεί επίσημα και ποδοσφαιρικός σύλλογος στην Ερμιόνη. Αποφασιστική είναι η βοήθεια του Δημητρίου Νάκου (Πρόεδρος της Κοινότητας) και του Γιάγκου Παπαβασιλείου. Το υλικό για τη νεοσύστατη ομάδα (μπάλες, φανέλες, παπούτσια) έρχεται μεταχειρισμένο από τους αδελφούς Πασσαλάρη, από τις ομάδες της πρωτεύουσας που παίζουν.
Καθαρίζουν από τα βούρλα ένα χώρο και  τοποθετούν δοκάρια, εννοείται κάποια ξύλα χωρίς δίχτυα . Ο χώρος αυτός ήταν στην είσοδο της Ερμιόνης στις φυστικιές του Νάκου, δηλαδή ο χώρος που είχε αρχικά παραχωρηθεί. Επειδή όμως το έδαφος εκεί είναι σαθρό και βαλτώδες, αργότερα γύρω στο 1950, μεταφέρεται το γήπεδο στα ευκάλυπτα, δηλαδή στο χώρο που σήμερα βρίσκονται ο Παιδικός σταθμός και τα Νηπιαγωγεία. Στο γήπεδο αυτό σαν αποδυτήρια χρησιμοποιούνται κάποια εγκαταλελειμμένα κτήρια του Βρεττού που ήταν δυτικά. Το γήπεδο εκεί μένει μέχρι το 1957, μετά από κάποια έντονα καιρικά φαινόμενα το γήπεδο αυτό καταστρέφεται και μεταφέρεται επί προέδρων της Κοινότητας Ερμιόνης Γιάννη Σιδέρη και του Ερμή Γιώργου Μερτύρη, στον χώρο που βρίσκεται σήμερα. Καθοριστική είναι η βοήθεια με υλικά στην κατασκευή της Εταιρείας Μποδοσάκη που εκμεταλλευόταν τα Μεταλλεία στη Δάρδιζα. Έτσι φτάνει ο Ερμής στο γήπεδο που υπάρχει και σήμερα. Πρώτος αγώνας στο νέο γήπεδο με την Δόξα Πειραιά την οποία κερδίζει με 2 – 0, το δεύτερο γκολ πετυχαίνει ο Μάκης ο Σαρρής. Αξίζει να αναφερθεί πως οι κερκίδες του νέου γηπέδου, με τα 2 σκαλοπάτια , φτιάχτονται τότε από κάποιο εργολάβο Δημήτρη Κατσιαβό από την Μαντινεία, με το κέρδος περίπου 10000 δραχμές από μια εκδρομή που οργανώνει ο Ερμής με επικεφαλής τον Αργύρη τον Σπετσιώτη στην Τήνο, το 1964, με το καράβι το Πίνδος. Το εισιτήριο είναι 100 δραχμές και συμμετέχουν περίπου 400 άτομα. Το Γήπεδο αυτό έχει και ένα φυσικό προτέρημα – μειονέκτημα : Την βουρκάδα που υπήρχε στα ανατολικά του. Άμα κερδίζει ο ΕΡΜΗΣ  και χρειάζεται να κάνει καθυστέρηση, οι παίκτες κλωτσάνε  τάχατες την μπάλα άτσαλα και αυτή φεύγει στη βουρκάδα και ο αέρας την παίρνει στα βαθιά. Κανένας δεν πηγαίνει  να την πιάσει και αναγκάζονται πολλές φορές φίλαθλοι της αντίπαλης ομάδας να βγάλουν τα παπούτσια και να πάνε να την πιάσουν. Όταν λοιπόν οι παίκτες μας έχουν τη μπάλα στα πόδια ακούγεται  μια ουρανομήκης κραυγή από τους φιλάθλους μας: «Βούλιαααα!» και οι παίκτες την  …εκτελούν!
Άμα όμως ο ΕΡΜΗΣ χάνει , τότε θέλουμε  γρήγορα τη μπάλα πίσω και η ξένη ομάδα χρησιμοποιεί το ίδιο κόλπο. Έτσι μια ομάδα πιτσιρίκια – ξυπόλυτο τάγμα κάθεται  σε παράταξη στη βουρκάδα και μόλις πέφτει η μπάλα επιστρέφει πίσω ταχύτατα. Όταν ο ΕΡΜΗΣ βάζει γκολ και κερδίζει, το τάγμα εξαφανιζεται και αρχίζει  η βούλια. Σε κρίσιμους αγώνες επιστρατεύεται και βαρκούλα που περιπολεί στα βαθιά!


ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΡΜΗ
Eπίσημα αναφέρεται σαν έτος ίδρυσης το 1926. Το Σωματείο της Ερμιόνης παίρνει το όνομα ΕΡΜΗΣ Γυμναστικός Σύλλογος Ερμιονέων. Έχουν προταθεί και άλλα ονόματα όπως ΠΟΣΕΙΔΩΝ, ΕΡΜΙΟΝΙΚΟΣ, ΤΡΙΓΩΝΑΣ κ.ά. Το πώς και γιατί επικράτεί το όνομα ΕΡΜΗΣ είναι άγνωστο. Για τα χρώματα όμως της ομάδας υπάρχει σοβαρή διαμάχη ανάμεσα στον Κωστάκη τον Παπαδόπουλο, πυλώνα της ομάδας, που θέλει το μπλε – άσπρο, καθότι Εθνικός στην οπαδική του προτίμηση, και τους αδελφούς Πασαλάρη, που παρ΄ ότι παίζουν στον Εθνικό, είναι Ολυμπιακοί και θέλουν το κόκκινο – άσπρο. Ίσως πίσω από αυτή την διαμάχη, να υπάρχουν και βαθύτερα αίτια, που δεν γνωρίζουμε. Να αναφέρουμε πάντως εδώ, πως η διαμάχη των εμβλημάτων και των χρωμάτων συναντιέται στις περισσότερες ομάδες, ακόμα και στις μεγάλες Ευρωπαϊκές και σχετίζεται με κοινωνικές και πολιτικές έριδες των αντίστοιχων κοινωνιών. Ταυτόχρονα ξεκινούν και οι ενέργειες για το καταστατικό και την επίσημη αναγνώριση του Συλλόγου.
Αξίζει εδώ να αναφερθεί το παρακάτω συγκριτικό στοιχείο, το οποίο αποδεικνύει τη σημαντικότητα και την ιστορικότητα του ΕΡΜΗ: Ο ΕΡΜΗΣ ιδρύεται 2 μήνες πριν τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ και τον ΕΘΝΙΚΟ, 6 μήνες πριν τον ΠΑΟΚ-ΦΩΣΤΗΡΑ-ΑΙΓΑΛΕΩ-ΟΦΗ και άλλα μεγάλα σημερινά σωματεία.
Ο πρώτος του ανεπίσημος αγώνας είναι στις 25 Μάρτη του 1925 με μια μικτή ομάδα της επαρχίας, χωρίς να είναι γνωστό το αποτέλεσμα. Το Πάσχα της ίδιας χρονιάς γίνεται φιλικός αγώνας στο γήπεδο Ερμιόνης ανάμεσα στον ΕΡΜΗ και μια ομάδα από το Κρανίδι, χωρίς όνομα, που είχε φτιαχτεί από Κρανιδιώτες φοιτητές της Αθήνας, πρόσφυγες και λίγους ντόπιους. Το εν λόγω παιχνίδι δεν τελειώνει λόγω της τεταμένης ατμόσφαιρας στο γήπεδο. Κράταγε χρόνια αυτή η κολόνια, όπως λέει και το τραγούδι… Σίγουρα το πιο στραβό ξεκίνημα στις αναμετρήσεις μεταξύ των δύο γειτονικών πόλεων με ένα τεταμένο κλίμα αντιπαλότητας, έντασης και επεισοδίων που συνεχίζεται δυστυχώς για πολλά χρόνια μετά. Βέβαια για να μην αδικούμε τους εαυτούς και την γειτονιά μας, τέτοια φαινόμενα, ιστορικά, βλέπουμε να εμφανίζονται και σε άλλες γειτνιάζουσες πόλεις, Ναύπλιο – Άργος, Άργος - Τρίπολη, Γαλατάς – Πόρος κ.λ.π
Χρονολογικά το πρώτο επίσημο παιγνίδι του Ερμή, αναφέρεται το 1926, με τον Ηρακλή Ναυπλίου, από τον οποίο προήλθε ο Πανναυπλιακός, στο γήπεδο στις φυστικιές του Νάκου. Πριν όμως τον αγώνα έχουμε γεγονότα, καθώς μανάδες των ποδοσφαιριστών του Ερμή πηγαίνουν στην Αστυνομία και διαμαρτύρονται, γιατί τα παιδιά τους θα ξεβρακωθούν, για να παίξουν μπάλα!!! Αποτέλεσμα να συλληφθεί ο Ντίνος ο Σπετσιώτης σαν πρωτεργάτης και υποκινητής και να οδηγηθεί στην Αστυνομία. Χρειάστηκε μάλιστα η επέμβαση του τότε προέδρου Μιχάλη Δεληγιάννη και για να αφεθεί ελεύθερος ο καπετάν Ντίνος και για να γίνει το παιγνίδι. Η ομάδα του Ναυπλίου έρχεται με καϊκι στην Κοιλάδα και η μεταφορά των ποδοσφαιριστών από Κοιλάδα προς Ερμιόνη και αντίστροφα γίνεται με κάρα!!! Για την ιστορία ο αγώνας τελειώνει με 2-0 υπέρ του Ηρακλή Ναυπλίου.
Εγκρίνεται το καταστατικό του Συλλόγου με την υπ’ αριθμόν 216/1926 απόφαση. Κάτι τέτοιο επίσημα δεν φαίνεται πουθενά, ούτε στα επίσημα αρχεία του κράτους. Απλά αναφέρεται όμως σε παλαιά έγγραφα του συλλόγου και φακέλους αλληλογραφίας, που δυστυχώς το 1968 καταστρέφονται  μαζί με άλλο πολύτιμο υλικό (βιβλία αποτελεσμάτων, πρακτικά μητρώα μελών κ.τ.λ.). Είναι σημείο προς διερεύνηση, γιατί είναι λίγο παράξενο τόσα χρόνια ο Σύλλογος να μην έχει επίσημο εγκεκριμένο καταστατικό.
Επίσημη λίστα, με την βούλα όπως θα λέγαμε, ιδρυτικών μελών του Συλλόγου, υπάρχει το 1950 περιλαμβάνει τους εξής 64 τον αριθμό :
Ανδρέας  Ν Βογανάτσης, Μιχαήλ Παπαβασιλείου, Κοσμάς Σταματίου, Δημήτριος Βελούδης, Ανάργυρος Λαζάρου, Γεώργιος Μερτύρης, Παύλος Οικονόμου, Μιχαήλ Δεληγιάννης, Ηλίας Λίτσας, Ιωάννης Οικονόμου, Εμμανουήλ Οικονόμου, Δημήτριος Σκλαβούνος, Πάνος Μανουσάκης, Νικόλαος Σατραβέλας, Ανάργυρος Μερτύρης, Φωκίων Μερτύρης, Μιχάλης Οικονόμου, Αναστάσιος Ντούρος, Ησαΐας Αγγελής, Ανάργυρος  Π Μερτύρης, Δημήτριος Λουκάς, Γεώργιος Μπεξής, Ιωάννης Μαστράκης, Κυριάκος Παπαηλιού, Γεώργιος Φασιλής, Στυλιανός Παπαηλιού, Λάζαρος Μουτσάτσος, Κωσταντίνος Κομμάς, Παντελής Κομμάς, Δημήτριος Βόντας, Αναστάσιος Βελούδης, Ιωάννης Πάλλης, Γεώργιος Λίτσας, Σύλβεστρος Μπουκουβάλας, Γεώργιος Μπαρδάκος, Αναστάσιος Μήτσου, Αντώνης Λουκάς, Ανδρέας Βρεττός, Αργύρης Κοκωνάκης, Παναγιώτης Σπετσιώτης, Γεώργιος Σαμαράς, Ευάγγελος Δημαράκης, Κωνσταντίνος Καλαμούτος, Ευάγγελος Βιρβίλης, Γρηγόρης Κατσουράνης, Σπύρος Ταρούσης, Δημήτριος Τάγκαλος, Κωνσταντίνος Σπετσιώτης, Ανδρέας Ν Βογανάτσης, Πέτρος Σταματίου, Απόστολος Καρδάσης, Σταμάτης Σταματίου, Κούλης Καλαμούτος, Δημήτριος Ι Γκάτσος, Γεώργιος Μεϊντάνης, Αντώνης Τσούκας Αργύρης Σπετσιώτης, Κωσταντίνος Παπαμιχαήλ, Γεώργιος Κυπραίος, Γεώργιος Σπετσιώτης, Πάνος Ι Μερτύρης και Γαβριήλ Σχοινάς.
Αυτά λοιπόν τα ιδρυτικά μέλη οποία συνέρχονται σε συνεδρίαση στις 8 Μαΐου 1950, ώρα 9 μμ στο Σχολείο του Συγγρού, στην οποία προεδρεύει ο Παντελής Κομμάς και εκλέγουν το Διοικητικό Συμβούλιο του Αθλητικού Ομίλου Ερμιόνης, όπως γράφει το πρακτικό. Το Συμβούλιο αυτό αποτελείται από τους : Δημήτριον Βελούδην, Απόστολον Σπετσιώτην, Ευάγγελον Δημαράκην, Κοσμάν Σταματίου, Ανδρέαν Βογανάτσην, Αργύρην Σπετσιώτην, Γεώργιον Μερτύρην. Πρόκειται προφανώς για προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή, καθώς είναι σαφής η αναφορά και εξουσιοδότηση προς αυτή δια την σύνταξιν και την έγκρισην του καταστατικού. Στα αρχεία του Κράτους το πρώτο επίσημο καταστατικό του Συλλόγου, που υπάρχει, χρονολογείται με αριθμό πρωτοκόλλου 261 και εγκρίνεται στις 27 Μαΐου 1957 από το πρωτοδικείο Ναυπλίου. Τα δικαστικά έξοδα έγκρισης του καταστατικού ήταν 64 δραχμές. Και ο δικηγόρος που έχει διεκπεραιώσει την έγκριση είναι ο Αναστάσιος Βάθης. Δεν μπορεί να διαπιστωθεί, αν το πρώτο επίσημο καταστατικό του Συλλόγου που υπάρχει , είναι προϊόν αυτής της Διοικούσας επιτροπής που δημιουργήθηκε το 1950, καθότι υπάρχει μια χρονική απόκλιση από αυτή την συνεδρίαση μέχρι την έγκριση από το Πρωτοδικείο & περίπου ετών. Βέβαια ο βαθμός οργάνωσης και λειτουργίας των Υπηρεσιών του Κράτους τότε, όλα μπορεί να τα δικαιολογήσει. Υπάρχουν και μεταγενέστερες τροποποιήσεις του καταστατικού στα πλαίσια της εναρμόνισής του με τις διατάξεις που κατά καιρούς έθετε η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία.
Αρχικά ως εκ των πραγμάτων φαίνεται ανήκει στην δύναμη του Συνδέσμου Ελληνικών Γυμναστικών και Αθλητικών Σωματείων ( Σ.Ε.Γ.Α.Σ ), όπου ανήκαν έως το 1926 όλα τα Αθλητικά Σωματεία. Με την ίδρυση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας ( Ε.Π.Ο ), το 1926 περνάει στην δύναμη των Σωματείων της Ε.Π.Ο., όπου άλλωστε περνούν όλα τα ποδοσφαιρικά Σωματεία.
Επίσημα και με την βούλα εγγράφεται στην Ε.Π.Ο με αίτηση του τότε Δ.Σ υπό την προεδρία του αείμνηστου Γεωργίου Μερτύρη στις 23-10-1964. Ταυτόχρονα εγγράφεται και στην δύναμη της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αργολίδας και δηλώνεται το Γήπεδο Ερμιόνης σαν έδρα και τα επίσημα χρώματα της ομάδας, το μπλε και το άσπρο.
Η  πρώτη επίσημη συμμετοχή σε πρωτάθλημα χρονολογείται το 1968 - 1969 στο πρωτάθλημα Γ΄ Κατηγορίας Αργολίδας.
 
Το σκηνικό της εκδήλωσης
ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ Γ.Σ ΕΡΜΗΣ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ
Όπως προανέφερα ο ΕΡΜΗΣ ήταν Σύλλογος που οι σκοποί και οι στόχοι του ήταν πολύ μεγαλύτερου εύρους από τους αντίστοιχους ενός ακραιφνώς ποδοσφαιρικού Συλλόγου. Το γεγονός αυτό πιστοποιεί για μια ακόμα φορά το πρωτοποριακό, φιλοπρόοδο και μεταρρυθμιστικό πνεύμα και στοιχείο της Ερμιονίτικης κοινωνίας.
Το ιδιαίτερα σημαντικό είναι το ότι οι σκοποί και στόχοι του Συλλόγου προσδιορίζονται έτσι επίσημα!!!
Στο πρώτο επίσημο καταστατικό που αυτή την στιγμή υπάρχει το εξής εδάφιο : Επειδή ο δια του άρθρου 2 του καταστατικού του εν λόγω Σωματείου καθοριζόμενος σκοπός συνίσταται εις την σύμμετρον και αρμονικήν ανάπτυξιν των σωματικών και ψυχικών δυνάμεων και δεξιοτήτων και την δημιουργίαν ισχυρών και ηθικών χαρακτήρων δια της χρησιμοποιήσεως της γυμναστικής, της αγωνιστικής δράσεως και δια της οργανώσεως διαλέξεων, εορτών, εκδρομών, κατασκηνώσεων κ.λ.π. και δεν αντίκειται εις τον Νόμον, την ηθικήν και δημοσίαν τάξιν ( άρθρον 105/3 του Αστικού Κώδικος ).
Σε επίσημο έγγραφο του συλλόγου της 29ης Δεκέμβρη του 1968, κάτω από το λογότυπο του Συλλόγου αναγράφεται το εξής : ΤΜΗΜΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΝ, ΑΘΛΗΤΙΚΟΝ, ΝΑΥΤΙΚΟΝ, ΕΚΔΡΟΜΙΚΟΝ, ΦΙΛΟΔΑΣΙΚΟΝ, ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΝ.
Στην εφημερίδα ¨ΑΡΓΟΛΙΚΗ¨, της 1Ης  Σεπτέμβρη του 1931 ο ανταποκριτής της εφημερίδας Α.Γ, που κατά πάσα πιθανότητα είναι ο αείμνηστος Απόστολος Γκάτσος, γράφει : ΕΡΜΙΟΝΗ, 29 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ. Προχθές εορτήν του Αγίου Φανουρίου, εόρτασεν ο γυμναστικός σύλλογος της πόλεως μας << Ερμής >>. Το εσπέρας εψάλλη μέγας εσπερινός υπό καλλιφώνων ψαλτών, μετά το πέρας του οποίου εγένετο περιφορά των εικόνων, προπορευμένων των λαβάρων, εξαπτερύγων και της σημαίας του Συλλόγου. Μετά την λειτουργίαν κατά την οποίαν παρέστησαν πλήθος κόσμου, προσεφέρθηκαν αναψυκτικά και έτσι ετελείωσεν η ωραία εορτή. Το Διοικητικόν Συμβούλιον του Συλλόγου έλαβεν από τα σωματεία της επαρχίας μας σωρείαν συγχαρητηρίων και ευχών. Να λοιπόν που ο ΕΡΜΗΣ είχε και προστάτη Άγιο. Το γιατί αυτός ήταν ο Άγιος Φανούριος, είναι σημείο προς διερεύνηση και διευκρίνιση.
Στην εφημερίδα ¨ ΝΑΥΠΛΙΑΚΗ ΗΧΩ ¨της 27ης Ιουλίου του 1930 αναφέρεται: Την 13ην τρέχοντος συνηντήθησαν αι ποδοσφαιρικαί ομάδες του << ΕΡΜΟΥ >> μετά του εν τω λιμένι Ερμιόνης ορμούντος καταδρομικού Αγγλικού Στόλου << KALHPO >>.Αποτέλεσμα 1 – 3  υπέρ των Άγγλων. Την διαιτησίαν ντου αγώνος ανάλαβεν Άγγλος διαιτητής όστις καταφανώς εμερολήπτησεν υπέρ των συναδέλφων του και ηδίκησεν υπερμέτρως τους του << ΕΡΜΟΥ >>. Θα ήταν διαφορετικό το αποτέλεσμα αν ο διαιτητής έμενεν αμερόληπτος οπωσδήποτε. Τον αγώνα παρηκολούθησε και όλον σχεδόν το πλήρωμα του καταδρομικού καθώς και η μουσική του η οποία κατά τα διαλείμματα και στο τέλος του αγώνος έπαιξε αρκετά κομμάτια και διασκέδασε τους θεατάς. 1930 – ΕΡΜΗΣ ΣΕ ΔΙΕΘΝΗ ΑΓΩΝΑ – ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ – ΜΠΑΝΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ!!! Ο ΕΡΜΗΣ πρωτοπορία !!! Τύφλα να έχει το CHAMPIONS LEAGUE!!!
Το 1964, επί προεδρίας Γεωργίου Μερτύρη, ο Ερμής διοργανώνει μεγάλη εκδρομή στην Τήνο, στην οποία και συμπεριλαμβάνεται και προσκύνημα στην Παναγία της Τήνου. Το σημαντικό είναι και το ότι ο Ερμής δίνει ευκαιρία έκφρασης και της θρησκευτικής λατρείας των Ερμιονιτών!!!
Πασιφανές είναι το ότι το πλαίσιο και το εύρος δράσης του << ΕΡΜΗ >>, όπως πολύ πρωτοποριακά προσδιορίστηκε από τους Ιδρυτές και την Κοινωνία της Ερμιόνης στα επίσημα έγγραφα του Συλλόγου, δεν έμεινε μια απλή γραφή και αναφορά. Πήρε σάρκα και οστά έγινε δράση με συγκεκριμένες μορφές, μερικές των οποίων προανέφερα. Και η πολύπλευρη αυτή δράση του ΕΡΜΗ, του δίνει μια ιδιαιτερότητα και δυναμική μοναδική, που σπάνια θα συναντήσουμε σε άλλους Αθλητικούς Συλλόγους αυτή την εποχή.
1926.Τη χρονιά αυτή αρχίζει στην ουσία η οργανωμένη ποδοσφαιρική δράση του Ερμή. Σε αυτό βοηθά και η ίδρυση και ύπαρξη και άλλων ομάδων στην περιοχή, όπως ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ στο Κρανίδι, ΚΕΡΑΥΝΟΣ στις Σπέτσες, ΠΑΝΤΡΟΙΖΗΝΙΑΚΟΣ στον Πόρο, ΝΑΥΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ στην Ύδρα, ΆΡΗΣ στο Πορτοχέλι. Ειδικά το καλοκαίρι έγιναν πολλοί αγώνες.
1927. Αλλάζουν τα χρώματα του συλλόγου και από σκούρα κόκκινη φανέλα και μπλε σκούρο παντελονάκι, ορίζεται μετά από πολλές συζητήσεις και διενέξεις το λευκό και το γαλάζιο. Επίσης, έμβλημα του συλλόγου ορίζεται ο ολόσωμος φτερωτός Ερμής. Στους πρώτους αγώνες αυτής της χρονιάς έχουμε και μερικούς τραυματισμούς παικτών, που έδωσαν αφορμή στους πολέμιους του ποδοσφαίρου στην πόλη μας να ξεσηκώσουν τους γονείς ν’ απαγορεύσουν στα παιδιά τους να παίζουν το βάρβαρο όπως λένε άθλημα και να παραμελούν τα μαθήματα και τις δουλειές. Επίσης, το σχίσιμο των παπουτσιών κα επειδή  σπάνια υπήρχε δεύτερο ζευγάρι είναι αιτία καυγάδων γονέων και παιδιών. Στο κακό αυτό κλίμα που έχει δημιουργηθεί,  προστίθενται και οι καυγάδες στο συμβούλιο και στους ποδοσφαιριστές του ΕΡΜΗ και η διάσπαση δεν αργεί να έρθει. Ο Γιάγκος Παπαβασιλείου με μια ομάδα ποδοσφαιριστών φτιάχνει νέο σύλλογο με το όνομα ΑΧΙΛΛΕΥΣ και καλεί σε αγώνα τον ΕΡΜΗ αλλά με παρέμβαση ψυχραιμότερων και της Αστυνομίας ο αγώνας αυτός δεν γίνεται. Επίσης, διοργανώνονται  αγώνες στίβου στο χώρο βορειοανατολικά του σημερινού Υπολιμεναρχείου και κολυμβητικούς αγώνες στα Μαντράκια.
1927. Αγωνιστική απραξία στην Ερμιόνη και από τους δύο συλλόγους. Οι αγώνες που δίνει ο ΕΡΜΗΣ ελάχιστοι και με κακά αποτελέσματα προς απογοήτευση του κόσμου. Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ μετά από βαριά ήττα από την ομάδα του πολεμικού ΑΡΗΣ για μια ντουζίνα γκολ,  διαλύεται  μετά από 8 μήνες ύπαρξης. Αλλά και ο ΕΡΜΗΣ είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Όλα δείχνουν ότι πάει για διάλυση και αυτός.
1928. Προσπάθεια να ανασυσταθεί ο ΕΡΜΗΣ δεν έχει αποτέλεσμα. Μερικοί αγώνες το καλοκαίρι και από εκεί και πέρα τίποτε. Ο αρχικός ενθουσιασμός έχει χαθεί. Οι νέοι αρχίζουν να ασχολούνται με τον στίβο και να γίνονται επαρχιακοί αγώνες στίβου.
1929. Το ποδόσφαιρο έχει τελειώσει στην Ερμιόνη, αλλά και σε όλη την επαρχία γενικότερα. Όλοι λένε ότι ήταν μια μόδα της εποχής που πέρασε. Το καλοκαίρι της χρονιάς αυτής 1929, εντελώς ξαφνικά μια ομάδα ποδοσφαιριστών με επικεφαλής τους Γιώργο Οικονόμου, φοιτητή Νομικής, Κώστα Παπαδόπουλο, φοιτητή Ιατρικής, Μιχάλη Παπαβασιλείου, δάσκαλο, Λευτέρη Γκάτσο, Νίκο Λαμπάτο, Ντίνο Σπετσιώτη, Παύλο Σαρρή και άλλους με τη βοήθεια του Προέδρου της Κοινότητας γιατρού Απόστολου Παπαβασιλείου αποφασίζουν να ξαναζωντανέψουν τον ΕΡΜΗ και τα καταφέρνουν. Τα αδέλφια Πασσαλάρη ξανακατεβαίνουν στην Ερμιόνη, μετά το 1926, δίνουν τις βοήθειες που χρειάζονται και αρχίζουν να γίνονται πάλι ποδοσφαιρικού αγώνες. Νέοι και ικανοί ποδοσφαιριστές αναδεικνύονται και τα καλά αποτελέσματα δεν αργούν να έλθουν.

ΧΡΥΣΗ ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΞΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ΕΡΜΗ
1930-1936. Ποδοσφαιρική Ανάσταση δεν γίνεται μόνο στην Ερμιόνη αλλά και σε όλη τη γύρω περιοχή. Στο Κρανίδι δημιουργούνται δύο σύλλογοι ο ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ και η ΕΝΩΣΗ. Στο Πορτοχέλι ο ΑΡΗΣ, στις Σπέτσες ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ, η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ (προσφυγική ομάδα) και η ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ (σημερινή Αναργύρειος). Στην Ύδρα η ομάδα της ΣΧΟΛΗΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ. Στον Πόρο ο ΠΑΝΤΡΟΙΖΗΝΙΑΚΟΣ, η ΣΦΑΙΡΙΑ στη σχολή ΠΡΟΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟΥ, στον Γαλατά ο ΤΡΟΙΖΗΝΙΑΚΟΣ, στο Ναύπλιο ο ΗΡΑΚΛΗΣ μετέπειτα  ΠΑΝΝΑΥΠΛΙΑΚΟΣ, στην Κίο η ΙΩΝΙΑ καθότι οι κάτοικοί της είναι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Έτσι ο ΕΡΜΗΣ βρίσκει πλέον εύκολα αντιπάλους στην περιοχή. Πρέπει να σημειωθεί πόσο δύσκολη είναι η μετακίνηση των ομάδων, αφού δεν υπάρχουν αυτοκίνητα. Για Σπέτσες- Ύδρα- Πόρο οι μετακινήσεις γίνονται με καΐκια. Και για τον ΕΡΜΗ, οι επίσημοι μεταφορείς είναι τα καΐκι του Κούλη του Σπετσιώτη, της οικογένειας Μήτσου και του Ανάργυρου του Μερτύρη. Μάλιστα αναφέρεται ότι μια φορά σε μια μεταφορά στις Σπέτσες, με το καΐκι του Μήτσου, ο λιμενάρχης των Σπετσών δεν επιτρέπει τον απόπλου από Σπέτσες προς Ερμιόνη με το καΐκι για λόγους γραφειοκρατικούς, δέχεται απειλές από τον Σύμβουλο της ομάδας Κώστα Μπεξή ότι θα τον στείλει στην Αλεξανδρούπολη και τελικά οι φίλαθλοι βγαίνουν με Σπετσιώτικα καϊκια στην Κόστα.  Εντός της επαρχίας τα μεταφορικά μέσα είναι από άμαξα μέχρι μουλάρια ή τα πόδια. Όλη αυτήν την εξαετία ο ΕΡΜΗΣ δίνει συνεχώς αγώνες και ειδικά τα καλοκαίρια κάθε Κυριακή ή γιορτή. Μεγάλες ομάδες των Αθηνών και του Πειραιά αγωνίζονται στην Ερμιόνη, όπως ΘΗΣΕΑΣ, ΦΙΛΑΘΛΟΣ, ΦΑΛΗΡΙΚΟΣ, ΑΡΗΣ, ΒΥΖΑΝΤΙΟ και από Αθήνα Α.Ο. ΡΟΥΦ, ΝΕΑΠΟΛΙΣ, ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ Καισαριανής και άλλα σωματεία. Έρχονται  στην Ερμιόνη με το πλοίο της γραμμής το μεσημέρι της Κυριακής, αγωνίζονται το απόγευμα, το βράδυ φιλοξενούνται στα σπίτια των ποδοσφαιριστών ή και σε ξενοδοχεία όπου πολλές φορές κάνουν και υλικές φθορές και φεύγουν Δευτέρα. Μεγάλο γεγονός της εποχής είναι η διοργάνωση του κυπέλλου της επαρχίας το 1930 που έχει αθλοθετήσει ο Ξενοφώντας Μαραγκός από το Πορτοχέλι. Στον τελικό φτάνουν ο ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ και η ΕΝΩΣΗ Κρανιδίου. Ο αγώνας γίνεται στο Πορτοχέλι και νικητής αναδεικνύεται ο ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ με 2-1, αφού ο πρώτος τελικός έχει τελειώσει ισόπαλος 2-2.
Για να μπούμε στο ποδοσφαιρικό κλίμα της εποχής θα αναφέρουμε δύο γεγονότα που έχουν διηγηθεί οι μακαρίτες πλέον ποδοσφαιριστές της εποχής Λευτέρης Γκάτσος και Ντίνος Σπετσιώτης. Το 1933 ο ΕΡΜΗΣ έχει νικήσει στην Ερμιόνη την ΕΝΩΣΗ Κρανιδίου με σκορ 4-0. Την επόμενη Κυριακή ο ΕΡΜΗΣ αγωνίζεται στο Κρανίδι με τον ΑΤΡΟΜΗΤΟ. Στο γήπεδο, εκτός του ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ, εμφανίζεται και η ΕΝΩΣΗ απαιτώντας να παίζει αυτή με τον ΕΡΜΗ για να ξεπλύνει τη μεγάλη ήττα της προηγούμενης Κυριακής. Παρά τις διαβουλεύσεις που γίνονται τουλάχιστον να παίξουν οι δύο ομάδες ως Μικτή Κρανιδίου δεν υπάρχει αποτέλεσμα και ο αγώνας δεν γίνεται τελικά.
Την ίδια χρονιά, πάλι στο Κρανίδι, σε αγώνα του ΕΡΜΗ με τον ΑΤΡΟΜΗΤΟ στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου σκάει η μπάλα. Δεύτερη δεν υπάρχει. Ο αγώνας διακόπτεται περίπου μια ώρα ώσπου να μπαλώσουν την μπάλα (το γήπεδο ήταν έξω από το Κρανίδι). Λίγο πριν το τέλος η μπάλα ξανασκάει αλλά ο αγώνας συνεχίζεται με την μπάλα σαν πατσάς όπως χαρακτηριστικά λέει ο Ντίνος Σπετσιώτης.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα, δηλαδή από το 1926 – 1939 στο ΕΡΜΗ αγωνίζονται οι :
Βογανάτσης Ανδρέας,
Βογανάτσης Σπύρος,
Γκάτσος Λευτέρης,
Ντούρος Γιάννης
Οικονόμου Γιώργος
Οικονόμου Παναγιώτης
Οικονόμου Παύλος
Παπαβασιλείου Μιχάλης
Παπαδόπουλος Κωστάκης
Πραχαλιάς Ανδρέας
Σαρρής Γιάννης
Σαρρής Θανάσης
Σπετσιώτης Ντίνος
Σταματίου Κοσμάς
Ταρούσης Σπύρος
Φοίβας Πάνος.
Ο μοναδικός που ζει από αυτούς είναι ο μπάρμπα Πάνος ο Φοίβας, δυστυχώς όμως η υγεία του δεν του επιτρέπει να είναι εδώ απόψε.
1939-1940. Οι ποδοσφαιριστές του ΕΡΜΗ της περασμένης περιόδου αρχίζουν να  μεγαλώνουν σε ηλικία και ν’ αποχωρούν. Όπως είναι οι συνθήκες 28 χρονών είσαι πολύ μεγάλος για ποδόσφαιρο. Νέοι ισάξιοί τους δεν υπάρχουν και έτσι ο ΕΡΜΗΣ αρχίζει ν’ αποδυναμώνεται. Λίγοι είναι οι αγώνες και τα αποτελέσματα όχι καλά. Αυτή περίπου την εποχή στην ομάδα δεν παίζουν τα ποδοσφαιρικά ταλέντα της προηγούμενης εποχής. Παίζουν όσοι απλά θέλουν και ή ξέρουν να κλωτσούν την μπάλα. Πολλές φορές δεν υπάρχει ούτε ο απαραίτητος αριθμός για την ενδεκάδα και παρακαλούν τον ένα και τον άλλο να παίξει. Ενώ παλαιότερα γινόταν μάχη για μια θέση στην ενδεκάδα και την φανέλα, αυτό πλέον δεν υπάρχει, αντίθετα έχουμε πάει στο παρακαλετό, στις περιστασιακές συμμετοχές και σε φαινόμενα που δεν συνάδουν στο ήθος και τον ζήλο της προηγούμενης γενιάς ποδοσφαιριστών. Υπάρχει την εποχή αυτή ποδοσφαιριστής που ορμώμενος από προσωπικό και οικογενειακό γεγονός, απαιτεί  από τους διοικούντες να τον ντύσουν με την ποδοσφαιρική του στολή, αλλιώς δεν θα παίξει… Οι μοναδικοί επιζώντες από αυτή την ομάδα είναι ο Μπάρμπα Πάνος ο Φοίβας, που συνεχίζει αναγκαστικά να παίζει και ο Κούλης ο Σπετσιώτης που μας τιμά με την παρουσία του.  Στη φθίνουσα πορεία της εποχής, βάζει το χέρι της και η δικτατορία Μεταξά που αφού διαλύει πολλές ομάδες πανελλαδικά, υποχρεώνει τις ομάδες των μικρών πόλεων όπως και την Ερμιόνη να μην αγωνίζονται πλέον με τα ονόματά τους αλλά ως ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΝΕΩΝ (ΕΟΝ) και έτσι ο ΕΡΜΗΣ δίνει λίγους αγώνες ως ΕΟΝ Ερμιόνης
1941. Κατοχή- Εμφύλιος. Ούτε λόγος για ποδόσφαιρο στην Ερμιόνη και σ’ όλη γενικά την Ελλάδα. Σε αραιά διαστήματα η ιταλική φρουρά μαζί με λίγους Ερμιονίτες παίζει δίτερμα στο γήπεδο. Τα τόπια από πανιά κάνουν πάλι την εμφάνισή τους στις γειτονιές της Ερμιόνης έτσι για να μην ξεχαστεί το ποδόσφαιρο από τους νέους.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα, δηλαδή από το 1940 – 1952 στο ΕΡΜΗ αγωνίζονται οι :
Γανώσης Αναστάσιος
Γρηγορίου Παναγιώτης
Καλαμούτος Κούλης
Λαζάρου Αντώνιος
Λουμουσιώτης Θόδωρος
Μεϊντάνης Γεώργιος
Μέξης Σπύρος
Μήτσου Τάσος
Νάκος Μάκης
Νοταράς Γεώργιος
Σαρρής Μάκης
Σέρφας Ανάργυρος
Σπετσιώτης Κούλης
Σταματίου Σταμάτης.
Οι μοναδικοί επιζώντες αυτής της γενιάς είναι ο Μάκης ο Σαρρής και ο Κούλης ο Σπετσιώτης.


Μετακατοχική περίοδος
Η περίοδος αυτή θα χωριστεί σε 2 μέρη από 1946 έως περίπου λίγο μετά το 1960, που θα τολμούσα να την χαρακτηρίσω ¨ περίοδο των ψαράδων ¨ και θα εξηγήσω πιο κάτω το γιατί  και από το 1968 μέχρι το 2011, όπου ο Ερμής κάνει μια επανεκκίνηση, συμμετέχει ανελλιπώς σε επίσημα πρωταθλήματα και τελικά μέσω συνένωσης με άλλες ομάδες της επαρχίας, μετεξελίσσεται σε ΕΝΩΣΗ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ.
1946 – 1960. Αμέσως μετά τον πόλεμο αρχίζει η ανασυγκρότηση του ΕΡΜΗ. Ο Σπύρος Μέξης αγοράζει μια πλήρη εμφάνιση για την ομάδα, γεγονός που εξοργίζει τον Παύλο τον Οικονόμου, με αποτέλεσμα να γίνει η δεύτερη διάσπαση του Ερμή και οι πανωμερίτες της Ερμιόνης να φτιάξουν δεύτερη ομάδα τον ΑΤΡΟΜΗΤΟ. Η ζωή της ομάδας του Ατρόμητου είναι πολύ μικρή, γρήγορα διαλύεται, για να πάμε στον ενιαίο και κραταιό πάλι ΕΡΜΗ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ. Πρωτεργάτες είναι οι παλαίμαχοι πλέον ποδοσφαιριστές Βασίλης Μήτσου, Μιχάλης Παπαβασιλείου, Λευτέρης Γκάτσος, Ντίνος Σπετσιώτης και οι Σπύρος Μέξης, Αργύρης Σπετσιώτης, Κοσμάς Σταματίου, Πάνος Παπαμιχαήλ και άλλοι πέφτουν με τα μούτρα στη δουλειά.  Νέοι ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές κάνουν την εμφάνισή τους με τα φανέλα του ΕΡΜΗ που γίνεται ο φόβος και ο τρόμος των ομάδων της περιοχής και όχι μόνο. Ο πυρήνας αυτών των ποδοσφαιριστών είναι οι ψαράδες που ψαρεύουν στην περιοχή της Αναβύσσου και παίζουν εκεί μπάλα. Στην περιοχή εκεί ζει ο πατέρας του Σάββα Θεοδωρίδη, μετέπειτα τερματοφύλακα και σήμερα διοικητικού στελέχους του Ολυμπιακού, ο οποίος έχει βάλει το ποδόσφαιρο στην ζωή και την καθημερινότητα της περιοχής και μέσω της σχέσης που οικοδομεί με τους Ερμιονίτες ψαράδες τους ωθεί να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο. Συνέπεια αυτής της σχέσης, είναι τα πολλά φιλικά παιγνίδια που δίνει η ομάδα μας τους καλοκαιρινούς μήνες με ομάδες της περιοχής Αναβύσσου και παλαιάς Φώκαιας. Βέβαια στην χρυσή αυτή ομάδα δεν παίζουν μόνο ψαράδες, αλλά κυρίως ψαράδες. Μαζί με τους ψαράδες είναι τα αδέλφια Μιχάλης και Βαγγέλης Βιρβίλης, Κώστας Πολίτης, Σταμάτης Σταματίου, Πάνος Μερτύρης, Τάσος Μήτσου, ίσως και κάποιοι άλλοι. Τερματοφύλακας της χρυσής αυτής ομάδας είναι ο Γιώργος ο Μπαρδάκος, Η διαφορά με τις γύρω ομάδες είναι τόσο μεγάλη που αναμετρήσεις πλέον με αυτές δεν προκαλούν το ενδιαφέρον στους φιλάθλους. Σε ένα αγώνα στις Σπέτσες, ο Ερμής νικά 8 – 0 την τοπική ομάδα, γεγονός που κάνει τους Σπετσιώτες να θυμώσουν τόσο πολύ, ώστε να απαιτήσουν από το τοπικό Λιμεναρχείο να μην επιτρέψει τον απόπλου του καϊκιού με το οποίο είχαν πάει η Ομάδα και οι φίλαθλοι. Οι ποδοσφαιρικές συναντήσεις γίνονται με ομάδες του Λεκανοπεδίου Αττικής και από Ναύπλιο, Άργος. Πόσες και πόσες μεγάλες δεν περνούν από την Ερμιόνη, με τις οποίες ο Ερμής αναπτύσσει  άριστες σχέσεις φιλίας και συνεργασίας. Ατρόμητος Περιστερίου ( στον οποίο αγωνίζονται οι Καλογεράς, Γιώργος Μάρκου, Γιώργος Μανιάτης, Ιάκωβος Παπάζογλου, Νίκος Γεωργόπουλος οι οποίοι βάζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την σφραγίδα τους στην πορεία του Ερμή ) , Άμυνα Αμπελοκήπων, Σαφράμπολης, ΑΣΕΝ, ΑΕΚ Καλλιθέας, ΚΥΠΡΟΣ Πειραιά, Μικτή Νικαίας, Νέοι Ευγένειας, Μοσχάτο και πολλές άλλες. Διεθνείς ποδοσφαιριστές αγωνίζονται είτε ενισχύοντας τον ΕΡΜΗ ή ως αντίπαλοι: Γιάννης Βάζος, Στάθης Μανταλόζης, Θανάσης Σούλης, Γιάννης Ιωάννου, Τάσος Σουρούνης. Γεγονός της εποχής είναι οι αγώνες του ΕΡΜΗ με τον ΕΘΝΙΚΟ Πειραιώς που κατεβαίνει στο γήπεδο με όλους τους άσσους του. Στην πρώτη αναμέτρηση ο ΕΡΜΗΣ χάνει 2-1 αλλά η μεγάλη εμφάνιση του συλλόγου μας μένει μνημειώδης. Σε μεταγενέστερο αγώνα όπου νικά ο ΕΡΜΗΣ, οι ενθουσιασμένοι φίλαθλοι σκαρώνουν το τραγουδάκι:

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ εβούλιαξε
στ’ Αλώνια στη βουρκάδα
και ο ΕΡΜΗΣ τον έπλυνε
με άσπρη σαπουνάδα.

Λέω τραγουδάκι, γιατί το τραγουδούν στον ίδιο σκοπό με το «Βουίζει το Τροκαντερό, βουίζουν τα Μαντράκια…..».
Αρκετούς από τους ποδοσφαιριστές τότε του ΕΡΜΗ ζητούν μεγάλα σωματεία του Πειραιά να τους εντάξουν στη δύναμή τους. Αλλά το ποδόσφαιρο που είναι ερασιτεχνικό, οι οικογένειες των περισσότερων ποδοσφαιριστών που είναι φτωχές με προβλήματα διαβίωσης και οι δουλειές των ποδοσφαιριστών στην Ερμιόνη,  δεν τους επιτρέπουν να μετακομίσουν στην Πρωτεύουσα και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον από το ποδόσφαιρο. Στην δεκαετία αυτή γίνεται και ένα μίνι πρωτάθλημα του Αργοσαρωνικού με τον Σαρωνικό της Αίγινας, την Σφαιρία του Πόρου και την ομάδα της Ύδρας. Η ομάδα μας αδικείται κατάφορα από ένα διαιτητή, ονόματι Τζίτζη και δεν καταφέρνει τίποτα. Επίσης έχουμε και το κύπελλο Αργοσαρωνικού που γίνεται δύο φορές με έδρα τις Σπέτσες. Την πρώτη το 1949, όταν ο από τον Πόρο καταγόμενος Παπούλιας, εμποροράφτης στο επί της Τσαμαδού 12 ραφείο στο Πειραιά, αθλοθετεί το κύπελλο του Αργοσαρωνικού στο οποίο παίρνουν μέρος οι ομάδες:
1) Σαρωνικός - Αιγίνης 2)Σφαιρία Πόρου 3) Παντροιζηνιακός Πόρου 4) Πανυδραϊκός  Ύδρας 4)Ερμής Ερμιόνης και 5) Μπουμπουλίνα Σπετσών.
Οι αγώνες γίνονται Κυριακή απόγευμα και είναι το γεγονός της ημέρας, που με ανυπομονησία το περιμένουν οι φίλαθλοι, όλη την εβδομάδα, γιατί αυτήν την εποχή όχι μονό   τηλεόραση δεν υπάρχει, άλλα σε όλη την Ερμιόνη, υπάρχει ένα μόνο ραδιόφωνο, στο καφενείο του Ανδρέα του Βογανάτση.  H επικοινωνία με το Κρανίδι γίνεται με το λεωφορείο «Ελενίτσα», που παίρνει και τους μαθητές του γυμνασίου, ενώ με άλλα χωριά της Ερμιονίδας, η επαφή είναι σπάνια και μόνο στα θρησκευτικά πανηγύρια. Απεναντίας λόγω των ποδοσφαιρικών αγώνων, με τους κατοίκους των νησιών του Αργοσαρωνικού και των συχνών επισκέψεων  δημιουργούνται ισχυρές φιλίες και γνωριμίες που μένουν ανεξίτηλες..
Το μεταφορικό μέσο που χρησιμοποιείται  είναι το καΐκι του Ανάργυρου Γεωρ. Μερτύρη, με μηχανικό τον Βασίλη Δημ. Νάκο. Στον αγώνα μεταξύ Ερμής – Μπουμπουλίνας, στο Γήπεδο των Σπετσών την Αναργύριο σχολή, μεταξύ των θεατών είναι και η θαυμάστρια της Μπουμπουλίνας αείμνηστη Μάγια Καληγά, η οποία αργότερα παντρεύεται τον διεθνή παίκτη του Παναθηναϊκού Κώστα Λινοξυλάκη

Hδη στο πρώτο ημίχρονο ο Ερμής προηγείται με 3 - 0 και η Μάγια γνωστή για τα γαλλικά της, βρίζει τον Ερμή γυρίζοντας γύρω - γύρω το γήπεδο. Στο 7- 0 ακούγεται να λέει «Μη σώσετε να γυρίσετε σπίτια σας»
Ο αγώνας τελειώνει. Το χώμα του γηπέδου με τον ιδρώτα έχει  κολλήσει στο σώμα των παικτών του ΕΡΜΗ, και  δυστυχώς λουτρά δεν υπάρχουν. Πλένουν οι παίκτες τα πρόσωπα τους με λίγο νερό, ντύνονται και μπαίνουν στο καΐκι παίκτες και φίλαθλοι και ξεκινούν χαρούμενοι για την Ερμιόνη. Η θάλασσα είναι ήρεμη, αλλά πριν φτάσουν στο μπουγάζι σταματά η μηχανή και τότε ο Βασίλης, βγαίνει από το ταμπούκιο  και απευθυνόμενος στον καπετάν Ανάργυρο του λέει με το χαρακτηριστικό τόνο της φωνής του. – «Ανάργυρε, έσπασε το καπάκι της μηχανής» Και ο Ανάργυρος θυμωμένος του απαντά. -Τι είπες ρε μα...κα.  Οπότε ο Βασίλης, ήρεμος του άπαντα με μια αμίμητη ατάκα που έμεινε στη  ιστορία. Ανάργυρε, βρωμάει το μ..ν... στο Περαία.

Η κατάρα της Μάγιας έχει πιάσει και το καΐκι μένει ακυβέρνητο όλη τη νύκτα, έως ότου το πρωί περνά το πλοίο της γραμμής «Καλαμάρα» βλέπει το καΐκι  και όταν φτάνει στην Ερμιόνη μεταφέρει τα νέα στον Γιώργο τον Γκάτσο, πράκτορα του πλοίου και στέλνουν την ανεμότρατα του Χρήστου  Φασιλή να το  ρυμούλκήσει. Για την ιστορία το κύπελλο το κατέκτησε ο Σαρωνικός. Επαναλαμβάνεται αργότερα ο ίδιος θεσμός, με χρηματικό έπαθλο στο νικητή. Ο τελικός που γίνεται μεταξύ ΕΡΜΗ και ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ Σπετσών στην Ερμιόνη διεκόπτεται ενώ προηγείται ο ΕΡΜΗΣ 1-0 και έτσι το κύπελλο δεν τελειώνει.  Η χρυσή αυτή ομάδα του Ερμή, η ομάδα των ψαράδων, τους νικά όλους!!! Ένα μόνο δεν μπορεί να νικήσει : Τον Πόρο, γιατί είναι πολύ ισχυρός κυρίως λόγω του ότι υπάρχει το Προγυμναστήριο που του εξασφαλίζει πολλούς και καλούς ποδοσφαιριστές!!! Γιαυτό και όταν μεταγενέστερα, η ομάδα μας νικά για πρώτη φορά τον Πόρο και μάλιστα εκτός έδρας με 1 – 0 ( με γκολ του Κώστα του Λαζάρου ), οι ψαράδες μας πρώην ποδοσφαιριστές βγάζοντας το απωθημένο τους, οργανώνουν αποθεωτική υποδοχή στην ομάδα και της κάνουν και τραπέζι, με το μαριδάκι εννοείται, και γίνεται και τρικούβερτο  γλέντι, για αυτή την ιστορική νίκη. Την ίδια εποχή, τον Μάιο του 1964, υπάρχει μια ιστορική επιτυχία του ΕΡΜΗ 4-1 επί της Μικτής Αργολίδας, που αποτελείται από ποδοσφαιριστές του ΠΑΝΝΑΥΠΛΙΑΚΟΥ και ΠΑΝΑΡΓΕΙΑΚΟΥ που πρωταγωνιστούν στη Β΄ Εθνική.
Οι ποδοσφαιριστές αυτής της περιόδου, δηλαδή από το 1953 – 1964 περίπου είναι οι εξής :
Αγγελής Γιώργος
Βασιλείου Άκης
Βενάρδος Ανδρέας
Βιρβίλης Βαγγέλης
Βιρβίλης Μιχάλης
Βλάχος Κώστας
Γκάτσος Λευτέρης
Γκολεμάς Γιάννης
Δράκας Αντώνης
Ησαΐας Αργύρης
Κοτταράς Δήμος
Μανιάτης Βασίλης
Μαρουλάς Κώστας
Μπαλαμπάνης Ανάργυρος
Μερτύρης Πάνος
Μπαρδάκος Γιώργος
Μπουκουβάλας Γιώργος
Νάκος Κώστας
Νοτταράς Μανώλης
Οικονόμου Λάζαρος
Παπαθανασίου Γιώργος
Παπαμιχαήλ Γιάννης
Παπανδρέου Δημήτρης
Πασχάλης Διαμαντής
Πολίτης Κώστας
Πολίτης Μανώλης
Σατραβέλας Κώστας
Σκούρτης Περικλής
Σπετσιώτης Σωτήρης
Τάχος
Τζιέρης Αργύρης
Φασιλής Νίκος
Φοίβας Ανάργυρος
Χόντας Στρατής
Κάπου εκεί το 1964 αρχίζει  ένα διάστημα που φτάνει έως και το 1968, όπου εμφανίζεται κάποια κάμψη και φθίνουσα πάλι πορεία. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός που ο Σταύρος ο Δαμαλίτης του Δαμιανού, από τους κορυφαίους μετέπειτα ποδοσφαιριστές του ΕΡΜΗ, την εποχή αυτή της παρακμής παίζει στο Κρανίδι, που έχει ισχυρή παρουσία. Όμως ακόμα και αυτή την εποχή της κάτω βόλτας όπως λέμε της ομάδας το πάθος και η αγάπη των ποδοσφαιριστών για την ομάδα είναι μέγιστο. Όπως ομολογούν ποδοσφαιριστές της εποχής αυτής, στα πόδια τους σχηματίζονταν πληγές με αίμα από την κακή ποιότητα των παπουτσιών και κυρίως από τις σκάρες των παπουτσιών. Αυτοί όμως δεν καταλάβαιναν τίποτα. Και μόλις τέλειωνε ο αγώνας στα βράχια γύρω από τον Άγιο Μηνά χτυπούσαν με δύναμη τα πέλματα στο έδαφος για να φύγει το σκοτωμένο αίμα, δημιουργώντας αιμάτινα αποτυπώματα.
1968-2004
Το 1968 βρίσκεται με την γυναίκα του στη Ερμιόνη προς εύρεση εργασίας κάποιος Αθηναίος που το όνομά του δεν είναι γνωστό. Αυτός τελικά βρίσκει δουλειά στη Ταβέρνα Γανώση. Ολίγον γραφικός, το παίζει αθλητικογράφος στην  Αθλητική Ηχώ την οποία παίρνει καθημερινά, την αναρτά φύλλο – φύλλο έξω από την Ταβέρνα Γανώση και οι ποδοσφαιρόφιλοι της Ερμιόνης καθημερινά από αυτή την πηγή διαβάζουν τα αθλητικά δρώμενα. Αυτός λοιπόν ¨τσιμπάει ¨ με τον Ερμή και ανάβει την φωτιά της επαναδραστηριοποίησης και του ξεκινήματος μιας τρίτης χρυσής περιόδου. Σταματά πλέον η διεξαγωγή φιλικών αγώνων και ανεπίσημων πρωταθλημάτων και κυπέλλων. Ο ΕΡΜΗΣ γίνεται μέλος της νεοσύστατης ΕΝΩΣΕΩΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ και δηλώνει συμμετοχή στο τοπικό πρωτάθλημα Γ’ κατηγορίας, το 1971. Στην συμμετοχή αυτή η ομάδα έχει μόνο μία μπάλα, η οποία φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού κάτω από το κομοδίνο του κουρείου του αείμνηστου Βαγγέλη Βιρβίλη. Πρώτος επίσημος αγώνας πρωταθλήματος στις 2 Μαρτίου του 1971,  στο γήπεδο Ερμιόνης  με αντίπαλο τον Ποσειδώνα Διδύμων. Παρών ο τότε Πρόεδρος της ΕΠΣΑ Κώστας Αντωνιάδης και διαιτητική τριάδα οι Μπούκουρας, Λεμπέσης και Καλογερόπουλος. Σκορ 2- 0 υπέρ του Ερμή, με γκολ του Θανάση του Μαρόγιαννη, το πρώτο και του Δημήτρη του Κρουμπούζου το δεύτερο.   Καταλαμβάνει τελικά τη δεύτερη θέση στον όμιλο και σε αγώνα κατάταξης κερδίζει την ΑΕΚ Άργους 3-1 στο ουδέτερο γήπεδο της Παλαιάς Επιδαύρου και προάγεται στη Β’ κατηγορία. Στους φιλικούς αγώνες της εποχής αυτής και στους πρώτους επίσημους η μπάλα είναι μία και μοναδική και αυτή κάθε τόσο πηγαίνει στον Μίμη τον Λουκά για ράψιμο και μπάλωμα. Και οι αντίπαλοι μία έχουν. Η «Μπάλα του ΕΡΜΗ», έτσι τη λέμε, φυλάσσεται  πάντα στο κουρείο του Βαγγέλη του Βιρβίλη που είναι  η ψυχή του ΕΡΜΗ. Από κει την παίρνουν οι παίκτες για προπόνηση και πάντα την επιστρέφουν. Άμα νυχτώνει στη προπόνηση, το κουρείο μένει ανοικτό μέχρι να επιστρέψει η μπάλα! Είναι  σχεδόν πάντα δώρο κάποιου συμπατριώτη από την Πρωτεύουσα. Για πολλά χρόνια δεν υπάρχει  δεύτερη κανονική μπάλα ποδοσφαίρου στην Ερμιόνη. Ποδόσφαιρο στις γειτονιές και τις αλάνες παίζουμε πάντα με τόπι λαστιχένιο. Ξαφνικά στα Μαντράκια εμφανίζεται, μάλλον η πρώτη ιδιωτική κανονική μπάλα, του Κωσταντή του Νίκα που του την φέρνει  δώρο ο θείος του ο Γιάννης ο αδελφός της κυρά - Λιολιώς. Μεγάλο το πανηγύρι στα Μαντράκια που υπάρχει  κανονική μπάλα!

Η φτώχια και μιζέρια της μιας και μοναδικής μπάλας, τελειώνει μετά από μια  λαχειοφόρο που έγινε σε αγώνα με την Δόξα Πουλακίδας. Το δώρο της λαχειοφόρου είναι μια ασπρόμαυρη τηλεόραση, που την κερδίζει ο ποδοσφαιριστής Προκόπης Σπετσιώτης και τον τυχερό λαχνό με τον αριθμό 106, τον είχε τραβήξει ο Παναγιώτης ο Μέξης, παιδάκι με κοντό παντελονάκι τότε. Μάλιστα  ¨ θυμώνει ¨ ο έφορος της ομάδας ο Σωτήρης ο Γκίκας, που η Θεά τύχη τον αδίκησε κα δεν κέρδισε αυτός την τηλεόραση, μιας και είχε το νούμερο 107. Τον Σωτήρη μπορεί να τον αδίκησε η κλήρωση, τον είχε τιμήσει όμως η κοινωνία της Ερμιόνης και τα μέλη του ΕΡΜΗ, όταν επί σειρά ετών στις εκλογές της ομάδας τον αναδείκνυαν στις πρώτες εκλόγιμες θέσεις, επιβραβεύοντας την συνέπεια, την εργατικότητα και την αγάπη του για την ομάδα.  Από το κέρδος αυτής της λαχειοφόρου αγοράς, η ομάδα αγοράζει 5 μπάλες, μάρκας MIKASA που και αυτές φυλάσσονται στο Κουρείο του Βαγγέλη κάτω από τον ξύλινο καναπέ και αποτελεί  πρόκληση για όλους μας, καθήμενοι στον καναπέ να αγγίξουμε με τα παπούτσια μας και να παίξουμε με τις μπάλες της ομάδας.
1971-1972: Συμμετοχή στο πρωτάθλημα Β’ κατηγορίας Αργολίδας και μετά από επιτυχείς εμφανίσεις προάγεται στην Α΄ κατηγορία, σαν δευτεραθλήτρια.
1972-1973: Πρώτη συμμετοχή στο μεγάλο πρωτάθλημα και το θαύμα γίνεται. Πρωταθλητής Αργολίδος μετά από αγώνα κατάταξης στο Ναύπλιο με τον ΑΡΓΟΝΑΥΤΗ Νέας Κίου.
ΜΠΑΡΑΖ 1972-1973
Το πρώτο επίσημο πρωτάθλημα Αργολίδας κατακτά ο Ερμής την αγωνιστική σαιζόν 1972-1973. Σε αγώνα μπαράζ που γίνεται στο Γήπεδο Ναυπλίου κερδίζει στα πέναλτυ τον Αργοναύτη Νέας Κίου και κατόπιν διεκδικεί μέσα από Όμιλο με τον Παναρκαδικό, τον Π.Α.Ο Αγίου Δημητρίου και τον Πέλοπα του Κιάτου την άνοδο στην τότε Β΄Εθνική, που όμως δεν την καταφέρνει.
Σε ένα Γήπεδο χωράφι από την λάσπη ( έβρεχε σχεδόν μια βδομάδα πριν ), ο Ερμής αρχίζει τον αγώνα με τους : Νίκο Αραπάκη τερματοφύλακα που είναι και αρχηγός της ομάδας, , Γεράσιμο Μήλα – Γιάννη Λίτσα – Προκόπη Σπετσιώτη,– Αργύρη Στάικο στην άμυνα, Νίκο Γεωργόπουλο, – Αντρέα Ταμπάκη – Πάνο Δημαράκη του Φώτη στο κέντρο, Μπάμπη Κατσιάβελο – Τάσο Τσέλλο – Θέμη Τζανίδη στην επίθεση. Προπονητής της ομάδας είναι ο Βαγγέλης ο Βιρβίλης.
Σαν αλλαγές χρησιμοποιούνται οι  Δημήτρης Κρουμπούζος – Χρήστος Παλυβός και Ηλίας Νάκης.
Η ομάδα μας προηγείται στην αρχή του  δευτέρου ημιχρόνου με εκπληκτικό σουτ του Νίκου του Γεωργόπουλου σχεδόν από την σέντρα και ισοφαρίζεται αργότερα. Ο κανονικός αγώνας λήγει 1-1. Ακολουθεί ημίωρη παράταση, το σκόρ δεν αλλάζει και έτσι ο αγώνας οδηγείται στη ψυχοφθόρα διαδικασία των penalties. Μια ευφυέστατη κίνηση του προπονητή μας Βαγγέλη Βιρβίλη, δύο λεπτά πριν την λήξη της παράτασης να αντικαταστήσει τον βασικό τερματοφύλακα Νίκο Αραπάκη με τον αναπληρωματικό Ηλία Νάκη, βγαίνει « λίρα 100 », γιατί ο Ηλίας με φοβερή έφεση και ικανότητα στα penalties, αποκρούει 2 penalties γίνεται ο ήρωας και το πρόσωπο του αγώνα και δίνει στην ομάδα μας την μεγαλειώδη νίκη. Από αυτή την ικανότητά του ο Ηλίας, αποκαλείται πλέον Τζοφ σε αναλογία με τον μεγάλο Ιταλό γκολκήπερ Ντίνο Τζοφ που και αυτός έχει τρομερή ικανότητα να αποκρούει  penalties.

Μεγάλο πανηγύρι στήνεται στην Ερμιόνη κατά την επιστροφή των ποδοσφαιριστών από το Ναύπλιο. Τρεις συμμετοχές σε πρωταθλήματα, τρεις τίτλοι δεν είναι και λίγο. Για να επιβεβαιώσει την ανωτερότητά του στον νομό ο ΕΡΜΗΣ κατακτά το κύπελλο Αργολίδος, κερδίζοντας τον ΔΥΟΒΟΥΝΙΩΤΗ Ναυπλίου με 2-0. Σημαντικό, μάλλον σημαντικότατο : Την χρονιά αυτή η ομάδα μας κερδίζει και το κύπελλο ήθους, γιατί κανένας ποδοσφαιριστής του δεν αποβλήθηκε, κύπελλο που εκτίθεται μαζί με όλα τα άλλα βαρύτιμα έπαθλα της ομάδας στο χώρο της εκδήλωσης. Ποιος φανταζόταν ότι ο ΕΡΜΗΣ σαν πρωταθλητής θα δώσει αγώνες για την άνοδό τους στην επαγγελματική Β’ Εθνική. Μπροστά του βρίσκει τις ημιεπαγγελματικές ομάδες του ΠΑΝΑΡΚΑΔΙΚΟΥ, ΠΕΛΟΠΑ ΚΙΑΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των παικτών ο ΕΡΜΗΣ δεν τα κατάφερε, είχε μόνο ήττες, η ιστορία όμως έγραψε.
Την εποχή αυτή σε ομοιότητα και αναλογία με τον αγώνα Βραδυποριακού – Ταλαιπωριακού που γίνεται κάθε Μεγάλη Παρασκευή, στον Πειραιά, ανάμεσα σε ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, καθιερώνεται στην Ερμιόνη αγώνας Σεσενιακός – Διόνυσος, επίσης κάθε Μεγάλη Παρασκευή, με συμμετοχή ποδοσφαιριστών όλων των γενιών του ΕΡΜΗ, αλλά και φιλαθλων.
Ιδιαίτερη σημασία είναι και ένας αγώνας που γίνεται ανάμεσα στον ΕΡΜΗ και τους Φοιτητές Ερμιονίδας, στο Γήπεδο Ερμιόνης. Αγώνας με ιδιαίτερο νόημα, καθότι ο ΕΡΜΗΣ αναγνωρίζει την αξία και τις ικανότητες της γνώσης και της Πανεπιστημιακής Κοινότητας. Υπάρχει και παλαιότερος αγώνας ανάμεσα στον Ερμή και το Γυμνάσιο Κρανιδίου. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε πως από τις τάξεις του ΕΡΜΗ πέρασαν μαθητές που έγιναν Ακαδημαϊκοί πολίτες, αλλά υπήρξαν και Ακαδημαϊκοί πολίτες που έπαιζαν μπάλα στον ΕΡΜΗ. Να αναφέρουμε ότι υπάρχουν και αντίστοιχοι αγώνες του ΕΡΜΗ με το Γυμνάσιο Κρανιδίου, που χρονολογούνται πολύ παλαιότερα, γύρω στο 1960.
Οι ποδοσφαιριστές αυτής της περιόδου, δηλαδή από το 1963 – 1975 περίπου είναι οι εξής :
Αραπάκης Νίκος
Βενετσιάνος Νίκος
Βιρβίλης Βαγγέλης
Γκάτσος Βασίλης
Γκάτσος Κώστας
Δαμαλίτης Μιχάλης
Δαμαλίτης Σταύρος
Δημαράκης Νούλης
Δημαράκης Πάνος
Δράκας Λευτέρης
Δράκας Αντώνης
Καλαμαράς Γιώργος
Κανέλλης Βασίλης
Κατσιάβελος Μπάμπης
Κονδύλης Δημήτρης
Κοντοπάνος Γιάννης
Κρουμπούζος Δημήτρης
Λαζάρου Κώστας
Λεμπέσης Ανάργυρος
Λίτσας Γιάννης
Μαρμαρινός Κώστας
Μαρόγιαννης Θανάσης
Μεϊντάνης Ρήγας
Μήλας Γεράσιμος
Μπατζάνης Τάκης
Μπουρίκας Πάνος
Νάκης Ηλίας
Νίκας Θανάσης
Νίκας Κώστας
Οικονόμου Πάνος
Παλυβός Νίκος
Παλυβός Μάκης
Παλυβός Χρήστος
Παπαγεωργίου Χρήστος
Παπαφράγκου Παναγιώτης
Σαμαράς Λευτέρης
Σατραβέλας Βασίλης
Σκούρτης Γιάννης
Σαλογιάννης Γιώργος
Σαραντόπουλος Γιώργος
Σαράντος Θύμιος
Σπετσιώτης Προκόπης
Σκούρτης Γιάννης
Στάικος Αργύρης
Στεργίου Λευτέρης
Τάγκαλος Βασίλης
Ταμπάκης Αντρέας
Τζανίδης Θέμης
Τσέλλος Τάσος
Χατζησωκράτης Δημήτρης

Τις επόμενες χρονιές ο ΕΡΜΗΣ αγωνίζεται πάλι στο πρωτάθλημα Α’ κατηγορίας καταλαμβάνοντας πάντα θέση στην πρώτη τετράδα.
1986 – 1987 : Ο ανανεωμένος και ενισχυμένος ΕΡΜΗΣ, με πρόεδρο τον αείμνηστο Βαγγέλη Γούτο του Αριστείδη και προπονητή τον Γιάννη Κομνηνό ( μετέπειτα βοηθό προπονητή στον Πανιώνιο ), κατακτά και πάλι τον τίτλο του πρωταθλητή Αργολίδας. Σε αγώνα μπαράζ στο Γήπεδο Ναυπλίου, κερδίζει την ομάδα της Ασίνης με 3 -1. Παρότι η ομάδα μας στο ημίχρονο χάνει 0 – 1, κατάφερε να ανατρέψει το σε βάρος της σκορ.
Στην αυτή την ομάδα αγωνίζονται οι : Λαζάρου Κώστας ( Αρχηγός ) , Δρουγκάνης Μιχάλης, Χλήνος Τάκης, Λαζάρου Δήμος, Παπαμιχαήλ Μιχάλης, Δρουγκάνης Δημήτρης, Δημαράκης Άρης, Δημαράκης Βαγγέλης , Δημαράκης Αντώνης, Δημαράκης Δημήτρης, Ζαβαλάρης Σταμάτης, Πλέσσας Αντώνης, Βουράνης, Χόντας Τάκης, Παππάς Γρηγόρης, Βενάρδος Δημήτρης.
1988 - 1989: Ο ΕΡΜΗΣ με πρόεδρο τον Αντώνη τον Ψυχογιό, σαν πρωταθλητής Αργολίδος αγωνίζεται στη Δ’ Εθνική με αγώνες στην Κρήτη, Ρόδο, Αθήνα και σε πολλές άλλες πόλεις. Το γήπεδο της Ερμιόνης δεν μπορεί να χωρέσει τους φιλάθλους από όλη την επαρχία που έρχονται να παρακολουθήσουν τους αγώνες του. Αξίζει να σημειωθεί πως την χρονιά αυτή προπονητής κα παίκτης της ομάδας είναι ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου : Ο Χρήστος ο Αρδίζογλου. Τελικά δεν εξασφαλίζει την παραμονή του και υποβιβάζεται πάλι στο τοπικό Αργολίδας.
 
Στολή του Βαγγέλη Βιρβίλη
1991-1992: Η ανανέωση και ενίσχυση της ομάδας της ομάδος στα προηγούμενα χρόνια,  φέρνει αποτελέσματα. Με πρόεδρο πάλι τον Αντώνη τον Ψυχογιό στέφεται πάλι πρωταθλητής Αργολίδας και ανεβαίνει στη Δ’ Εθνική. Την φορά αυτή, πάλι στο γήπεδο Ναυπλίου, σε ένα αγώνα για πολύ γερά νεύρα αναδεικνύεται νικητής με 1 – 0, επί της πολύ ισχυρής ομάδας του Πόρου, με γκολ του Αντώνη του Τζιέρη. Τότε ακούγεται στις κερκίδες του Γηπέδου του Ναυπλίου το τραγούδι των ¨ Φατμέ ¨ ¨Είμαστε πια πρωταθλητές, έρχονται άλλες εποχές ¨, γιατί η Ερμιόνη και ο ΕΡΜΗΣ πράγματι αναζητούσαν άλλες εποχές. Την ομάδα τότε αποτελούν οι : Δρουγκάνης Μιχάλης, Βέκιος Θωμάς, Καζάς Γιώργος, Κοτταράς Γιώργος, Δημαράκης Άρης, Δημαράκης Αντώνης, Δημαράκης Βαγγέλης, Τζανής Μανώλης, Ψυχογιός Γιώργος, Αποστόλου Δημήτρης, Δεστές Στρατής, Βενάρδος Δημήτρης, Τζιέρης Αντώνης, Κοροντίνης Παναγιώτης, Μούγιος Αντώνης, Ζαβαλάρης Σταμάτης, Δεβελέκος Χρήστος, Καρακατσάνης Γιώργος , Δημαράκης Φρατζέσκος.
1992 – 1993 : Ο Ερμής στέφεται κυπελλούχος Αργολίδας νικώντας στον τελικό τον Διοβουνιώτη Ναυπλίου με το εκκωφαντικό 4 – 1. Η σύνθεση της ομάδας είναι : Δρουγκάνης Μιχάλης , Βενάρδος Δημήτρης, Καράκαλος Αντώνης, Τζιέρης Αντώνης, Κοτταράς Γιώργος, Καζάς Γιώργος,Τζανής Μανώλης, Λαζάρου Δήμος, Δεστές Στρατής, Τζιέρης Κυριάκος, Μούγιος Αντώνης, Δημαράκης Άρης, Δημαράκης Δημήτρης, Δημαράκης Φρατζέσκος, Στεργίου Γιώργος, Αποστόλου Δημήτρης. Προπονητής : Γιάννης Κομνηνός. Εδώ αξίζει να αναφερθεί το ότι ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας, ο Μιχάλης ο Δρουγκάνης, έχει ένα μοναδικό ρεκόρ: Είναι για 102 επίσημα παιγνίδια βασικός τερματοφύλακας της ομάδας, ήτοι για 102 ολόκληρα επίσημα παιγνίδια, δεν τιμωρήθηκε, δεν τραυματίστηκε και δεν αντικαταστάθηκε.
1993-1994: Η ΧΡΥΣΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΡΜΗ
Μια χρονιά με επιτυχίες, μια χρονιά που ο ΕΡΜΗΣ ξεπερνά τα γεωγραφικά όρια της Αργολίδας και γίνεται γνωστός στο Πανελλήνιο. Στη Δ’ Εθνική τερματίζει δεύτερος χάνοντας για ένα βαθμό στο νήμα στη Γ’ επαγγελματική Εθνική Κατηγορία και φτάνει μέχρι τον Τελικό του Κυπέλλου Ερασιτεχνών Ελλάδας. Μάλιστα την χρονιά αυτή η ομάδα, δεν δέχεται γκολ, σε όλους τους αγώνες πρωταθλήματος που έπαιξε μέσα στην Ερμιόνη.
Την χρονιά αυτή, γίνεται μεγάλη ανανέωση στην σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου, με την συμμετοχή νέων κυρίως παιδιών. Το υψηλό οικονομικό μπάτζετ αυτής της χρονιάς, καλύπτεται από την φοβερή δουλειά που κάνει η οικονομική επιτροπή με επικεφαλής τον αείμνηστο Γιώργο Γανώση. Η οικονομική δύναμη του Ερμή τότε είναι η δραχμή του ανώνυμου Ερμιονίτη. Υπάρχουν βέβαια και σοβαρές χορηγίες, από την οικογένεια Γούτου – Ψυχογιού, από την Εταιρεία του κ. Κόκκαλη Intrasoft και από την οικογένεια του κ. Βαρδή και κ. Μαριάννας Βαρδινογιάννη η μεγαλύτερη. Και η ειρωνεία ήταν πως ενώ η μεγαλύτερη χορηγία είναι αυτή της οικογενείας Βαρδινογιάννη, όπου πηγαίνουμε μας αποκαλούν και μας βρίζουν τσάτσους του Κόκκαλη, λόγω της διαφήμισης στην φανέλα.…
Ο ΕΡΜΗΣ λοιπόν την χρονιά αυτή κερδίζει στον τελικό του Κυπέλλου Αργολίδας τον Ασκληπιό Παλαιάς Επιδαύρου με 3 – 0 και στέφεται Κυπελλούχος Αργολίδας. Συμμετέχει στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου κερδίζει και αποκλείει ομάδες σαν ομάδες σαν τον Πέλοπα του Κιάτου (εντός έδρας ), τον  Παναιγιάλειο ( εκτός έδρας ) και στον ημιτελικό στο ουδέτερο γήπεδο του Αλμυρού Βόλου την Νίκη Αγκαθιάς Βέροιας με 2-0. Έτσι φτάνει σε μια από τις κορυφαίες στιγμές της ιστορίας του. Αντιμετωπίζει στις 25-5-1994 τους ερασιτέχνες του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ  στο στάδιο Καραϊσκάκη. Οι ερασιτέχνες του Παναθηναϊκού έχουν προπονητή τον περίφημο Βέλιμιρ Ζάετς και στην σύνθεσή τους έχουν τους Χαλκιά, Γκούμα, Μπασινά, Αλεξόπουλου, Καραγκούνη, που αμέσως μετά στελεχώνουν την επαγγελματική ομάδα του Παναθηναϊκού και τηυν Εθνική ομάδα. Η ομάδα μας δεν τα καταφέρνει  στον τελικό και ηττάται από την ομάδα των τόσων αστεριών του Παναθηναϊκού και του Ελληνικού ποδοσφαίρου με 2 – 0, αλλά καταχειροκροτείται από τους 2000 φιλάθλους και πλέον Ερμιονίτες που βρίσκονται στο γήπεδο. Ο αθλητικός τύπος αφιερώνει κολακευτικά σχόλια για την ομάδα της Ερμιόνης. Αξίζει εδώ να σημειωθεί το ότι ο τερματοφύλακάς μας, Φρατζέσκος Δημαράκης στο 75΄απέκτουσε πέναλτυ του Γκούμα. Πράγματι οι στιγμές είναι  μοναδικές. Στη πορεία ως τον τελικό, η ομάδα μας αποκλείει τον Πέλοπα του Κιάτου (εντός έδρας ), τον  Παναιγιάλειο ( εκτός έδρας ), τον Α.Ο Αταλάντης ( εκτός έδρας ) και στον ημιτελικό στο ουδέτερο γήπεδο του Αλμυρού Βόλου την Νίκη Αγκαθιάς Βέροιας με 2-0.
Η σύνθεση του Ερμή είναι : Φρατζέσκος Δημαράκης τερματοφύλακας,  Νούλης Μπούκουρης – Νίκος Στεργίου – Γιώργος Καζάς– Φίλιππος Σχοινάς στην άμυνα,  Κυριάκος Τζιέρης – Αντώνης Τζιέρης – Βαγγέλης Κοκώνης στο κέντρο, Άρης Δημαράκης – Δήμος Λαζάρου ( αρχηγός ) – Νίκος Κατσικόπουλος στην επίθεση. Σαν αλλαγές αγωνίστηκαν ο Στρατής Δεστές  και ο Αντώνης Μούγιος.
Προπονητής της ομάδας είναι ο Χρήστος Γερολυμάτος και βοηθός Προπονητή ο Χρήστος Παλυβός.
Θα αναφέρω εδώ μια προσωπική εμπειρία σε σχέση με αυτό τον Τελικό, που πηγή έχει τον Μηχανικό του Εμπορικού Ναυτικού Μαντρόχαλο Δημήτρη, σύζυγο της Βάνας Σκούρτη : Ο Δημήτρης λοιπόν την ημέρα του Τελικού ήταν στην μακρινή Σιγκαπούρη. Στο καράβι λοιπόν πήγε με την επίσημη ηλεκτρονική αλληλογραφία δελτίο Τύπου με εκτενή αναφορά σε αυτό τον Τελικό. Κάποια πράγματα που φαντάζουν μικρά, πόσο μεγάλα μπορεί να είναι….

1994-1995: Συμμετοχή πάλι στο πρωτάθλημα Δ’ Εθνικής. Κατά την εκτίμηση πολλών την χρονιά αυτή ο ΕΡΜΗΣ παίζει την καλύτερη μπάλα κατά πολλούς, έχοντας σαν προπονητή τον Νόνι Λίμα, σημερινό βοηθό προπονητή στον Πανιώνιο. Παρά το ότι στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος κάνει πορεία πρωταθλητή, δεν μπορεί να υπερκεράσει τις ατυχίες και τις δυσμενείς διαιτησίες και υποβιβάζεται πάλι στο τοπικό πρωτάθλημα.
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι μετά το 1970 έχουμε και μεταγραφές ποδοσφαιριστών του ΕΡΜΗ σε ομάδες ανώτερων κατηγοριών :
Του Νίκου του Βενετσιάνου, στους Νέους Ευγένειας ( ομάδα της πρωτεύουσας )
Του Δημήτρη του Παπαμιχαήλ του Ηλία, στους ερασιτέχνες του Ολυμπιακού Πειραιώς.
Του αείμνηστου του Δημήτρη του Βενάρδου και αυτού στους ερασιτέχνες του Ολυμπιακού Πειραιώς.
Του Άρη του Δημαράκη, στον Χαραυγιακό ( ομάδα Β΄ Εθνικής τότε )
Του Δήμου του Λαζάρου, στον Θρίαμβο Νέου Κόσμου  ( ομάδα Γ ΄ Εθνικής τότε )
Του Αντώνη του Τζιέρη, Χαραυγιακό ( ομάδα Β΄ Εθνικής τότε ) και αργότερα μετά μια περίοδο που επανήλθε και έπαιξε στην ομάδα στον Πανναυπλιακό ( ομάδα Δ ΄ Εθνικής τότε )
Του Φρατζέσκου του Δημαράκη, στον Παναργειακό ( ομάδα Γ ΄ Εθνικής τότε )
Οι περισσότεροι από τους μεταγραφέντες, μετά την καριέρα στις ομάδες που μετεγράφηκαν, γύρισαν πάλι και προσέφεραν στον ΕΡΜΗ, αποδεικνύοντας ότι ο ομάδα που τους ανάδειξε, δεν βγήκε ποτέ από την καρδιά τους.

Τα χρόνια που ακολουθούν υπάρχει μια μικρή κάμψη της ομάδας ίσως από την απογοήτευση για τον υποβιβασμό στο τοπικό πρωτάθλημα Αργολίδας, ίσως από την αποχώρηση αρκετών ποδοσφαιριστών αλλά και από την πίεση των φιλάθλων που έχουν πλέον μεγάλες απαιτήσεις από την ομάδα. Έρχονται οι δύσκολες στιγμές που η ομάδα μας υποβιβάζεται στην Β΄ κατηγορία Αργολίδας την χρονιά 2002 – 2003. Ανασυγκροτείται γρήγορα και σαν πρωταθλητής στη Β’ ανέρχεται στην Α’ , την αμέσως επόμενη χρονιά δηλαδή το 2003- 2004 και από τότε συνεχίζει να αγωνίζεται ανελλιπώς στην Α΄ κατηγορία Αργολίδας.
Την 25η Οκτωβρίου του 2003, το τότε Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΡΜΗ, με μια αξιόλογη και με ιδιαίτερα πολιτιστικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά εκδήλωση στο κλειστό Γυμναστήριο Γεώργιος και Ευαγγελία Μπουρνάκη, βραβεύει τους αθλητές του Συλλόγου που πέρασαν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, καθώς και  την γενιά των παραγόντων και των ποδοσφαιριστών που πήραν το πρώτο πρωτάθλημα της Ιστορίας του, το 1973. Έτσι αποδεικνύεται πως ο ΕΡΜΗΣ μπορούσε να δώσει αυτό που λείπει πολύ από την κοινωνία μας σήμερα, την αναγνώριση των αξιών και το ευχαριστώ από τα βάθη καρδιάς.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα η ομάδα ¨ ψάχνεται ¨ όπως θα λέγαμε. Με την ανακατασκευή όμως του γηπέδου και την τοποθέτηση του πλαστικού χλοοτάπητα και της κερκίδας, αρχίζει πάλι δειλά – δειλά να δημιουργείται το όνειρο του πρωταθλητισμού και της ανόδου σε υψηλότερη κατηγορία.
Το όνειρο αυτό γίνεται πραγματικότητα την χρονιά 2010 – 2011, με πρόεδρο τον Βαγγέλη τον Δημαράκη του Βασιλείου. Η ομάδα ενισχύεται και με ποδοσφαιριστές από μεταγραφή, γιατί το ντόπιο δυναμικό δεν επαρκεί. Έτσι με προπονητή τον Αργείο Λουκά Κούρο κάνει θαυμαστή πορεία. Στην πρώτη φάση του πρωταθλήματος τερματίζει πρώτη με 56 βαθμούς, 18 νίκες – 2 ισοπαλίες – 2 ήττες και τέρματα 86 υπέρ και 15 κατά. Στην δεύτερη τελική φάση, τερματίζει πάλι πρώτη με μόνο νίκες 6 τον αριθμό και τέρματα 24 υπέρ και 6 κατά. Σαν πρώτη και πρωταθλήτρια Αργολίδας, ανέρχεται στην Δ΄ Εθνική Ερασιτεχνική Κατηγορία.
Στην ομάδα αυτή του 2010 – 2011 συμμετέχουν οι :
Καλυβόπουλος Παναγιώτης, Τζιέρης Αργύρης, Σχίζας Αντώνης, Κωσταντινίδης Γιάννης, Λαμπρούσης Σταύρος, Κογιοκάρου Μάριος Κέλλης Χρήστος, Κούσης Δημήτρης, Ιβάνωφ Νικόλαος, Έμπελε Ουκαντού, Ορλού Βίκτωρ, Δημαράκης Γιώργος του Αντώνη, Δημαράκης Βασίλης του Παναγιώτη, Στεργίου Νίκος, Στεργίου Γιώργος, Τσιάβο Στέφανος, Βιρβίλης Μιχάλης, Δημαράκης Βασίλης του Οδυσσέα, Νίκας Αλέξανδρος, Λαδάς Αντρέας, Χρήστου Δημήτριος.
Αυτή είναι και η τελευταία εμφάνιση της ομάδας της Ερμιόνης με το όνομα ΕΡΜΗΣ. Αμέσως μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Α΄ Κατηγορίας Αργολίδας από τον Ερμή, μπαίνει επί τάπητος η ιδέα της δημιουργίας μιας ισχυρής πανεπαρχιακής ομάδας στην λογική της επάνδρωσης εκ των έσω και της μείωσης του μπάτζετ, αλλά και της αποφασιστικής διεκδίκησης της ανόδου σε ανώτερες κατηγορίες. Ανάμεσα στα μέλη της ομάδας επικρατεί αυτή η ιδέα, παρ΄ ότι υπάρχουν και αντίθετες φωνές. Έτσι μετά από σύγκλιση και συνένωση τελικά του ΕΡΜΗ Ερμιονέων, της Α.Ε. Κρανιδίου και του ΑΣΤΕΡΑ Θερμησίας, προκύπτει η Ένωση Ερμιονίδας, η οποία έχει την δική της πορεία και γράφει την δική της Ιστορία.
ΜΟΡΦΕΣ ΕΠΟΧΩΝ
Όλοι όσοι ασχολήθηκαν αγωνιστικά, διοικητικά ή εξωδιοικητικά με τον ΕΡΜΗ ΕΡΜΙΟΝΗΣ έχουν βάλει ο καθένας το δικό του λιθαράκι στην ιστορία του ΕΡΜΗ και της Ερμιόνης. Αρκετοί από αυτούς, ίσως οι περισσότεροι σήμερα δεν ζουν.
Σήμερα από αυτές τις γενιές που δεν είναι πλέον εν ζωή, δηλαδή περίπου τις γενιές μέχρι το 50  υπάρχουν πέντε επιζώντες, στους οποίους ολόψυχα όλοι ευχόμαστε να μακροημερεύσουν, όσο γίνεται περισσότερο. Αυτοί είναι :
Ο Πάνος ο Φοίβας του Παντελή.
Ο Κούλης ο Σπετσιώτης.
Ο Γιώργος ο Μπαρδάκος.
Ο Δημήτρης ο Παπανδρέου
Ο Διαμαντής ο Πασχάλης.
Τους ευχαριστούμε και στα πρόσωπά τους ευχαριστούμε και τιμούμε, τις τόσες γενιές ποδοσφαιριστών και παραγόντων, που πρόσφεραν στην ομάδα και δεν είναι πλέον στη ζωή.
Θέλω όσο πιο σύντομα μπορώ να αναφέρω κάποιες τέτοιες μορφές που δεν είναι σήμερα στη ζωή, αποδίδοντας και τον ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτούς. Οι αναφορές αυτές έχουν καταβολές από γραφές, πληροφορίες που συνέλεξα και ίδιες εμπειρίες. Και αν κάποιος μου ξεφύγει, ας με συγχωρέσετε και ας θεωρηθεί ότι είναι εξ ίσου σημαντικός με αυτούς που θα αναφέρω.
·       Κωστάκης Παπαδόπουλος: Ιδρυτικό μέλος και ο καλύτερος παίχτης της πρώτης εποχής. Με πόδια φωτιά και κεφάλι εξαιρετικό που τον στερήθηκε γρήγορα η ομάδα λόγω των σπουδών του στην Ιατρική.
·       Γαβρίλης Φραγκούλης: Η σκοτώστρα, όπως τον αποκαλούσαν. Χαρακτηριστική η επίκληση προς αυτόν τον αρχηγό της Α.Ε. Κρανιδίου Βαλτή- Πρόσεξε έχω παιδιά!
·       Αδελφοί Πασαλάρη (Γιώργος, Σταμάτης, Ηλίας και Λευτέρης) που άναψαν τη φωτιά του ποδοσφαίρου στην Ερμιόνη. Οι εν λόγω αδερφοί το 1926 εντάχθηκαν στη δύναμη του ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ, αποκαλούμενοι Ανδιανόπουλοι του Εθνικού, σε αντιστοιχία με τους Ανδιανόπουλους του Ολυμπιακού και μάλιστα ο Γιώργος είχε αγωνιστεί και σε ένα ανεπίσημο αγώνα της Εθνικής Ελλάδας.
·       Ντίνος Σπετσιώτης: Ο αειθαλής καπετάνιος που, εκτός από ποδοσφαιριστής, εκτέλεσε και έφορος και μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του ακολουθούσε την ομάδα σε κάθε της εκδήλωση και συμμετοχή, συνοδευόμενος από τον γιο του Δημήτρη. Το 1993, σε ηλικία 85 ετών ήταν παρών σαν φίλαθλος στην Τρίπολη , σε αγώνα του ΕΡΜΗ με την ΑΕΚ Τρίπολης για το πρωτάθλημα της Δ ΄ Ερασιτεχνικής Κατηγορίας.
·       Μιχαλάκης Παπαβασιλείου: Ο γιατρός του χωριού μας. Τερματοφύλακας με μοναδικές εκδηλώσεις απόγνωσης όταν έτρωγε γκολ.
·       Τάσος Μήτσου: Το καμάρι όλων. Έπαιξε στην πρώτη ομάδα σε ηλικία 14 χρονών, Ψηλός, γεροδεμένος, τέρας αντοχής και τεχνικής, έξυπνος με φαρμακερό αριστερό σουτ. «Μαύρο» τον φώναζαν οι αντίπαλοί του, «προσέξτε τον», αλλά κανείς δεν μπορούσε να τον μαρκάρει. Στην ποδοσφαιρική του παρουσία σημάδεψε το θλιβερό γεγονός του θανάτου του αδελφού του Δημήτρη στις κερκίδες του γηπέδου που σημειωτέον ήταν στο χώρο πλησίον του σημερινού Υπολιμεναρχείου.
Ήταν Πάσχα του 1948, αγώνας Ερμής – Κρανίδι. Ο Ερμής χάνει 0-1, ο Τάσος ο Μήτσου είναι μοιραίος παίκτης έχοντας χάσει σωρεία ευκαιριών. Ο αδελφός του Δημήτρης στην κερκίδα ενθαρρύνει, προτρέπει και αναφέρεται ιδιαίτερα στον αδελφό του καλώντας τον να βάλει γκολ. Η έκφραση που έβγαινε από το στόμα του ήταν : Θα σκάσω… Θα σκάσω… Ο Ερμής ισοφαρίζει το σκορ σε 1-1 με γκολ του Μάκη του Σαρρή!!! Η στιγμή αυτή, που σηκώθηκε ο Δημήτρης ο Μήτσου να πανηγυρίσει το γκολ του Ερμή, ήταν και η τελευταία της ζωής του!!! Έπεσε κάτω νεκρός!!! Η παρουσία εκεί του ένθερμου τότε πλέον φίλαθλου, Ιατρού καρδιολόγου Κωστάκη Παπαδόπουλου και η ακαριαία προσπάθεια ανάταξής του δεν μπόρεσε να έχει αποτελέσματα. Από το στόμα του Γιατρού βγήκε το : Είναι νεκρός. Η χαρά του γκολ  έγινε βαρύ πένθος για όλη την Ερμιόνη, που νέκρωσε και όχι μόνο. Μάλιστα μετρά τον αγώνα ο Τάσος ο Μήτσου θα γινόταν και Νονός, βαφτίζοντας ένα κοριτσάκι. Το μυστήριο σαφώς αναβλήθηκε και έγινε ένα μήνα μετά.
Ήταν η πρώτη άτυπη μεταγραφή του Ερμή. Αξιολογημένος από κύκλους του Ολυμπιακού Πειραιά, πήγε στον Ολυμπιακό, αφού ήρθαν για αυτή την μεταγραφή οι αδελφοί Ανδριανόπουλοι στην Ερμιόνη και προσέφεραν στον Ερμή σαν αντάλλαγμα μπάλες και ρουχισμό. Πήγε για 3 περίπου μήνες και προπονήθηκε στον Ολυμπιακό κα έπαιξε σε 6 φιλικά παιγνίδια. Ταυτόχρονα δέχτηκε και άτυπη πρόσκλησή για την Εθνική Ομάδα. Όμως οι οικονομικές δυσκολίες της οικογένειας σε συνδυασμό με τον θάνατο του αδελφού του, τον ανάγκασαν να επιστρέψει πίσω στην Ερμιόνη και στο καΐκι της οικογένειας. Ήταν τέτοια ποδοσφαιρική προσωπικότητα που πολύ αργότερα και αφού είχε γυρίσει στην Ερμιόνη, οι κύκλοι του Ολυμπιακού και οι αδελφοί Ανδριανόπουλοι, εξακολουθούσαν να ρωτούν για την ποδοσφαιρική του εξέλιξη. Σίγουρα αδικήθηκε επειδή έμεινε στην Ερμιόνη, όμως δυστυχώς κάποια πράγματα είναι αξεπάραστα.
·       Σταμάτης Σταματίου -  Τσαμαδός: Ακούραστος, αγέραστος, με φοβερές κεφαλιές και σέντρες. Έπαιξε μέχρι τα 40 χρόνια, αγωνιζόμενος ακόμα και με σπασμένο χέρι. Μόνο γκολ δεν έβαζε και αυτό ήταν το παράπονό του.
·       Λάζαρος - Λούης Οικονόμου: Έξω δεξιά, με ιδιαίτερη μαεστρία στα γκολ με σουτ από τη θέση του έξω δεξιά στην αριστερή γωνία του τερματοφύλακα. Σε κάποιο αγώνα ο ιδιόμορφος Λούης ζητούσε επίμονα να τον τροφοδοτήσουν, μάταια όμως. Όταν λοιπόν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα τροφοδοτήθηκε, τι έκανε… Κάθισε με βαθύ κάθισμα πάνω στην μπάλα και απευθυνόμενος στους συμπαίχτες του τους είπε : Ελάτε τώρα να την πάρετε την μπάλα…
·       Μανώλης Νοταράς: Έπαιξε πολλά χρόνια μπάλα στην ομάδα, ίσως από τους μακροβιότερους ποδοσφαιριστές του ΕΡΜΗ. Λόγω της καταγωγής του από την Εύβοια και επειδή στην περιοχή αυτή πήγαινε και ψάρευε, έμαθε μπάλα και έπαιξε αρχικά στον Απόλλωνα Χαλκίδας. Το βαρύ πυροβολικό της ομάδας, πανέξυπνος με φοβερό κοντρόλ. Στους περισσότερους αγώνες έπαιζε ξυπόλητος, γιατί τα ποδοσφαιρικά παπούτσια τον ενοχλούσαν, τον έκαναν να κουτσαίνει και τον εκνεύριζαν!!! Πετούσε λοιπόν τα ποδοσφαιρικά παπούτσια και απελευθερωμένος και ξυπόλυτος πλέον, έβγαζε το τεράστιο ποδοσφαιρικό του ταλέντο. Λάτρης της παρέας του γλεντιού και της ταβέρνας. Αυτό όμως δεν τον εμπόδιζε μέσα στο γήπεδο να είναι ¨ φόβος και τρόμος ¨. Το ταλέντο και η ποδοσφαιρική του ευφυΐα μοναδική και πανθομολογούμενη, ακόμα και πέρα από τα όρια της Ερμιόνης. Ένα γεγονός φτάνει να το πιστοποιήσει : Τον βαριά άρρωστο και καταβεβλημένο από σοβαρό επεισόδιο στην υγεία του Μανώλη Νοταρά, επισκέπτεται στο σπίτι του στα Μαντράκια Ερμιόνης, μετά από πρόσκληση της οικογένειάς του, ο αγγειολόγος Ιατρός και καθηγητής κ. Μπαστούνης, καταγόμενος από το Κρανίδι. Μπαίνοντας στο σπίτι βλέπει μια μεγάλη φωτογραφία με την ποδοσφαιρική στολή του Μανώλη του Νοταρά. Απορημένος ο Καθηγητής Ιατρός ρωτά επί λέξει : Τι σχέση έχετε εσείς με τον Κοβόλο; Όταν του είπαν την σχέση που είχαν και αντίκρισε αυτή την μεγάλη ποδοσφαιρική αξία, καταβεβλημένη στο κρεβάτι του πόνου, έβαλε τα κλάματα!!!
·       Περικλής Σκούρτης: Σταθερός αλλά δεν άντεχε το στενό μαρκάρισμα των αντιπάλων και πολλές φορές πιανόταν στα χέρια. Όμως η καλοσύνη, που τον χαρακτήριζε, τον επανέφερε αμέσως στην  τάξη και στο χαμόγελο.
·       Πάνος Μερτύρης: Καλό και δυνατό σέντερ - φόρ. Ευέξαπτος όμως, ψόφαγε για καυγά. Το 1958, σε ένα φιλικό παιγνίδι με την Αναγέννηση Λυγουριού, ζήτησε από τον αντίπαλο παίκτη που τον επιτηρούσε να του ρίξει μια κλωτσιά στο καλάμι, πράγμα που έγινε. Προφασίστηκε τραυματισμό και αντικαταστάθηκε. Δήθεν τραυματισμένος έφυγε από το γήπεδο. Ε… το άριστα σκηνοθετημένο αυτό γεγονός, ήταν η απαρχή της δημιουργίας της  πανέμορφης οικογένειας του Πάνου του Μερτύρη. Ασχολήθηκε και διοικητικά με την ομάδα, καθώς επίσης πολλές φορές με το φορτηγό του κουβαλούσε στην καρότσα του Ερμιονίτες φιλάθλους σε κοντινές εξορμήσεις.
·       Αντρέας Βενάρδος: Ντελικάτος με φοβερή τεχνική, πάντα ¨κοκέτα ¨ μέσα στο γήπεδο, όμως όπως ομολογούν πολύ νευρικός αιώνιος γκρινιάρης αλλά πολύ νευρικός. Έφτανε δε στο σημείο να σκίζει και την φανέλα που φορούσε από τα νεύρα. Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό που σε μια μεταφορά της ομάδας με το καΐκι του Κυριάκου του Σπετσιώτη στον Πόρο για να παίξει με την Σφερία, έπεσε η μία και μοναδική μπάλα που υπήρχε στην θάλασσα. Ποιος θα πέσει να την πιάσει; Φυσικά ο πιο νευρώδης ο Αντρέας ο Βενάρδος, γεγονός που τον έκανε μετά να μην μπορεί να αποδώσει στον αγώνα.
·       Δημήτρης Βενάρδος: Με πολλά κοινά στοιχεία με τον πατέρα του Ανδρέα, με δυνάμεις μέσα στο γήπεδο πολλές και τη φοβερή ντρίπλα και πάσα. Ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής του ΕΡΜΗ που πήρε μετεγγραφή για μεγάλη ομάδα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΤΟΥ ΝΤΑΪΦΑ, φέρνοντας τότε στο Ταμείο της ομάδας το ποσό των 230.000 δραχμών.
·       Μιχάλης Βιρβίλης: Αριστερό μπακ. Πανύψηλος με ιδιαίτερη ικανότητα στο ψηλό παιγνίδι. Μακροβιοτατος σαν ποδοσφαιριστής της ομάδας, έπαιξε ποδόσφαιρο μέχρι περίπου το 1965.
·       Τάσος Τσέλλος:  Σέντερ φορ υψηλών προδιαγραφών με ταχύτητα, με τρομερά σωματικά προσόντα και με φοβερή ικανότητα να κάνει γκολ και τη μισή ευκαιρία. Μόνιμος σκόρερ της ομάδας και ίσως ανάμεσα στους δύο – τρεις κορυφαίους σκόρερς της ομάδας του Ερμή, όλων των εποχών. Ποιος δεν θυμάται τις μοναδικές του μάχες με τα σέντερμπακ της Α.Ε. Κρανιδίου Τσαλίκη και Τάκη Ελένη;
·       Κώστας Γκάτσος: Για πολλά χρόνια πορτιέρο της ομάδας, με ταλέντο στην πρόβλεψη της εξέλιξης των φάσεων και ιδιαίτερες αθλητικές ικανότητες, ίσως παράξενες αν αναλογιστεί κανείς τη σωματοδομή του. Ο καλαμπουρτζής την ομάδας, ο αρχηγός στις φάρσες, η αστείρευτη πηγή του χιούμορ και του γέλιου. Όταν η ομάδα πήρε τον πρώτο προπονητή και άρχισε η προπόνηση να έχει και ανάβαση στο Κρόθι ο Κώστας μετά κόπων και βασάνων ακολουθούσε. 4- 5 μέρες μετά εμφανίζεται στο χώρο της προπόνησης η μητέρα του Κώστα  Θωμαϊτσα Γκάτσου και μαινόμενη αναφέρεται στον Βαγγέλη τον Βιρβίλη λέγοντάς του : Τι μου έκανες… Απορημένος ο Βαγγέλης της απήντησε : Τι σου έκανα βρε Θωμαϊτσα… Η απάντησή της : Δεν τον χορταίνω πουθενά!!! Ενώ κάθε βράδυ έτρωγε 2 πιάτα πατάτες τώρα τρώει 4 με 5 και δεν χορταίνει…. Ήταν και ο μακετίστας, ο καλλιτέχνης  της αφίσας για την αναγγελία του αγώνα της Κυριακής στο χασαπόχαρτο από το χασάπικο του Τσέλλου. Ασχολήθηκε και διοικητικά με την ομάδα, καθότι για πολλά χρόνια ήταν ο άτυπος Γραμματέας. Το πιο σοβαρό, όμως, είναι το αρχείο που δημιούργησε για την ιστορία της ομάδας, το οποίο ακόμα είναι αναξιοποίητο. Αποτίνοντας φόρο τιμής στον Κώστα, τον ταπεινό καλλιτέχνη και λαογράφο, αναφέρω ότι σημαντικά, σημαντικότατα στοιχεία και πληροφορίες της σημερινής μου παρουσίασης είναι από την ανέκδοτη εργασία του. Νομίζω ότι όλη η Ερμιόνη τούτη τη στιγμή πρέπει να εκφράσει ένα ευχαριστώ στον Κώστα, για αυτό που μας έχει αφήσει.
·       Λάμπης Νάκης: Από μικρή ηλικία έδειξε τη διάθεσή του να ασχοληθεί διοικητικά με το ποδόσφαιρο. Οργανωτής και εμψυχωτής της ομάδας παίδων, η οποία ανέδειξε σπουδαία ταλέντα, που μεταγενέστερα στήριξαν τον ΕΡΜΗ. Μαζί με τον Μάκη τον Παλυβό εθελοντικά και με πρωτόγονα μέσα, επιδιόρθωσαν τα αποδυτήρια, χρησιμοποιώντας αυτοσχέδια λάσπη, καρότσι και ζεμπίλι. Δεν θα ξεχάσω τον Χαράλαμπο μια φορά, που εγώ, αυτός, ο Δημήτρης ο Κρουμπούζος και ο τότε Πρόεδρος Τζονεβράκης πηγαίναμε με τα πεσκέσια της Ερμιόνης – μπαρμπούνια κόκκινα και ρόδια της Ερμιόνης- σε παράγοντα της ΕΠΣΑ για να οικοδομήσουμε σχέση συμπάθειας και βοήθειας (Αυτά μπορούσαμε να προφέρουμε). Όπως λοιπόν τα πηγαίναμε στο σπίτι του παράγοντα σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας στο Ναύπλιο, έσκισαν τα 2 σακιά με ρόδια και χύθηκαν στον δρόμο. Ο αείμνηστος, λοιπόν, Λάμπης σταμάτησε την κυκλοφορία και ανάμεσα στα αυτοκίνητα μάζευε τα ρόδια.
·       Νίκος Σάββας : Παρ΄ ότι η καταγωγή του δεν ήταν από την Ερμιόνη, από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στην Ερμιόνη ασχολήθηκε διοικητικά με την ομάδα και πρόσφερε τα μέγιστα, πάντα με την λογική του ταπεινού και του ακούραστου εργάτη. Με το αυτοκίνητο – κλούβα, με παπούτσια, που είχε κουβάλησε πάμπολλες φορές φιλάθλους στους εκτός έδρας αγώνες. Ακόμα και όταν αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας δεν σταμάτησε να εκφράζει όπως μπορούσε την αγάπη και την αγωνία του για την ομάδα.
·       Άννα Σκλαβούνου : Η μοναδική, επίσημα αναφερόμενη γυναίκα, εκλεγμένη στο Δ. Σ του ΕΡΜΗ. Διετέλεσε Γραμματέας του Ερμή την χρονιά 1971 – 1972. Και ήταν πάντα λόγω των Γραμματικών της γνώσεων και του καλλιγραφικού της χαρακτήρα, πάντα στο πλευρό του Βαγγέλη του Βιρβίλη, χρεωμένη άτυπα με όλη την γραφική δουλειά.
·       Βαγγέλης Γούτος του Αριστείδη : Ασχολήθηκε διοικητικά με την ομάδα, από την θέση του προέδρου του Δ.Σ το 1986. Ο Βαγγέλης ήταν αυτός που μπήκε μπροστά στην πορεία εξόδου του ΕΡΜΗ από το τέλμα που είχε περιπέσει. Εκφράζοντας την διάθεση προσφοράς, της συγκεκριμένης οικογένειας, στον Ερμή και την Ερμιόνη γενικότερα, προσέφερε τα μέγιστα σε κάθε τομέα, ώστε ο Ερμής να γίνει και πάλι πρωταγωνιστής στην Αργολίδα και όχι μόνο. Σαν πρόεδρος οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του 2ου Πρωταθλήματος στην Ιστορία του νικώντας σε αγώνα μπαράζ τον Πανασιναϊκό με 3- 1, στις 25-4-1987, γεγονός που επέτρεψε στην ομάδα να παίξει την επόμενη χρονιά στην Εθνική Ερασιτεχνική κατηγορία.
Ο αείμνηστος Βαγγέλης ήταν οραματιστής. Αυτός μπήκε μπροστά στην αναγέννηση του Ερμή που είχε σαν αποτέλεσμα την κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων. Επίσης ήταν και ένας από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος που πίστευε στην δημιουργία και την δύναμη μιας πανεπαρχιακής ομάδας.
·       Οι τέσσερις διαιτητές των φιλικών αγώνων της ομάδας μας :
Απόστολος Σπετσιώτης : Αρχοντικός και άριστος τόσο στην διαιτησία του, όσο και στην εμφάνισή του. Όντας γραμματέας στον Δήμο Φαλήρου έβλεπε τον Ολυμπιακό και είχε αποκτήσει πολύ καλή γνώση των κανονισμών.  Αρκεί να αναφερθεί το ότι διηύθυνε αγώνες με κουστούμι και γραβάτα. Μια δε φορά, που παίκτης αντίπαλης ομάδας τον έβρισε, έγινε είσοδος στον στον αγωνιστικό χώρο των αδελφών Γιάννη και Αντρέα Καρδάση για να υπερασπιστούν τον γαμπρό τους.
Κοσμάς Σταματίου : Δίκαιος και αμερόληπτος, δεν επηρεαζόταν από κανένα και από τίποτα. Αυστηρός στα σφυρίγματά του και με ιδιαίτερη ικανότητα στον πειθαρχικό έλεγχο.
Πάνος Μερτύρης : Διαιτητής για δύσκολες αποστολές και αποφάσεις. Αξέχαστο σφύριγμα της λήξης ενός φιλικού αγώνα, τη στιγμή που ήταν πασιφανές ότι ο ΕΡΜΗΣ θα φάει γκολ. Και βέβαια, στο μένος και την επίθεση που δέχτηκε από τους αντιπάλους, είχε την πειστικότατη και αποστομωτική απάντηση: Το ρολόι μου είναι SEIKO!
Κώστας Δημαράκης του Δημητρίου. Ο τελευταίος διαιτητής των φιλικών αγώνων του Ερμή , αλλά και ο μακροβιότερος. Με ηρεμία και φοβερή εμπειρία κα ακρίβεια κατάφερνε να τελειώνει τα παιγνίδια, αποσπώντας σχεδόν πάντα τα συγχαρητήρια όλων.
·       Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε και πέντε εξωαγωνιστικούς παράγοντες που έμειναν συνδεδεμένοι στις μνήμες με τον Ερμή :
Πάνος Μανουσάκης : Ο φόβος και ο τρόμος των τσαμπατζήδων του Γηπέδου. Ο Ταμίας που μπροστά στην εισπρακτική του δύνη και αποφασιστικότητα, ωχριά κάθε σύγχρονος εισπρακτικός οργανισμός. Έφτανε μέχρι το Κρόθι κυνηγώντας τους τσαμπατζήδες για να τους πάρει το αντίτιμο του εισιτηρίου. Τα δίφραγκα, τόσο ήταν το εισιτήριο τότε, τα μάζευε σε μια πετσέτα κα στο τέλος έριχνε και το δικό του εισιτήριο που ήταν τάλληρο.
Παντελής Μαρουλάς : Ο καντινιέρης του Γηπέδου, με την αυτοσχέδια και φτιαγμένη από ξύλα και καλάμια καντίνα. Μέσα σε πλαστικά δοχεία με πάγο από το Παγοποιείο του Αγγελή κατά τους καλοκαιρινούς μήνες πουλούσε αναψυκτικά και το περιβόητο μπυράλ που φτιαχνόταν στην Ερμιόνη. Υπήρχε βέβαια για τους απαιτητικούς και το παγωτό.
Γιώργος Κουτούβαλης : Επί σειρά ετών διοικητικός παράγοντας, έφορος,  με ικανότητα να συνθέτει αντίθετες απόψεις, να διατηρεί σε άρτια κατάσταση το υλικό της ομάδας. Πέρα όμως από αυτά, ο καπετάνιος είχε την  ομάδα οικογένεια δίπλα στην δική του. Οργανωτής και βασικός χρηματοδότης όλων των τραπεζιών της ομάδας μετά τις νίκες, αλλά και αυτών που αποσκοπούσαν στην σύσφιξη των σχέσεων και την δημιουργία καλού κλίματος ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές.
Στάθης Ζαραφωνίτης : Ο μπάρμπα – Στάθης. Ο ντελάλης. Η πιο χαρακτηριστική Κυριακάτικη φιγούρα. Με γραμμένη σε ένα χαρτόνι με μεγάλα  κεφαλαία γράμματα την αναγγελία του απογευματινού αγώνα, όργωνε σπιθαμή προς σπιθαμή όλη την Ερμιόνη και με στεντόρεια φωνή ανήγγελλε το γεγονός της ημέρας, που δεν ήταν άλλο από τον αγώνα. Βέβαια η αναγγελία του δεν ήταν πάντα πιστή στο πρωτότυπο κείμενο, αλλά την εμπλούτιζε ανάλογα με την περίσταση, τον οίστρο που τον διακατείχε και το κέφι που του έδινε το αγαπημένο του κρασάκι και με δικές του ατάκες. Ποιος δεν θυμάται τον εκνευρισμό και τα νεύρα του όταν μερικές φορές που δεν μπορούσε να πει κάποιες λέξεις, όπως Προοδευτική που τον μπέρδευαν τα ο που είχε το όνομα, ο ανατονισμός της ΑΕ Κρανιδίου σε ΑΕ Κρανιδίου, η αξέχαστη ατάκα του όταν δεν μπορούσε να αναγγείλει σε πλήρη μορφή τον φιλικό αγώνα της Μεγάλης Παρασκευής ΔΙΟΝΥΣΟΣ – ΣΙΣΕΝΙΑΚΟΣ και φτάνοντας στη λέξη Σισενιακός που δεν μπορούσε να πει, είπε… πηγαίντε στο γήπεδο θα γίνει χαμός… Όταν εμείς οι ¨δαίμονες¨ τον ρωτούσαμε σχετικά για να τον εξαναγκάσουμε να επαναλάβει το ¨σαρδάμ ¨ , αυτός ανταποκρινόταν – τσίμπαγε και θέλοντας να μας εξηγήσει καταλάβαινε την αδυναμία του εκνευριζόταν περισσότερο. Και όταν ο εκνευρισμός και η αδυναμία του έφτανε στο απροχώρητο, μας απαντούσε στερεότυπα : Πηγαίντε στο γήπεδο να δείτε!!! Ο μπαρμπα – Στάθης μιας και έμενε δίπλα στο γήπεδο, στο σπίτι που υπήρχε στο οικόπεδο Ξυπολητά δίπλα στον Άγιο Μηνά είχε σοβαρό πρόβλημα με το λεξιλόγιο που ακουγόταν στις προπονήσεις και στους αγώνες. Μάλιστα μια φορά αγανακτισμένος και εκτός εαυτού βγήκε από το σπίτι με μια καραμπίνα και πυροβόλησε 2 φορές στον αέρα. Ιδιαίτερη ήταν η όχλησή του στο άκουσμα της λέξης μα… Γινόταν άγρια θάλασσα γιατί όπως έλεγε η λέξη αυτή προσέβαλε το Ελληνικό Έθνος. Βέβαια και η γυναίκα του Μπάρμπα – Στάθη, η κυρά Νίτσα, έπλενε τα ρούχα των ποδοσφαιριστών και τα άλωνε να στεγνώσουν στο συρματόπλεγμα του οικοπέδου που ήταν βόρεια του γηπέδου. Μερικές φορές όμως ήταν πλημμελής στα καθήκοντά της. Μια δε φορά δημιουργήθηκε σοβαρό πρόβλημα καθώς οι στολές και οι ποδοσφαιριστές ήταν 11 ακριβώς. Ο ιδιόρρυθμος λοιπόν Λάζαρος Οικονόμου ( Λούης ), έμενε με το κάτω εσώρουχο και δεν φορούσε το σορτσάκι του γιατί όπως έλεγε δεν ήταν πλυμένο καλά και βρώμαγε. Ο Βαγγέλης τον εκλιπαρούσε να ντυθεί αυτός με τίποτα!!! Αναγκάστηκε λοιπόν ο Βαγγέλης να θυσιαστεί και να του δώσει να φορέσει άλλο σορτσάκι που ήταν σίγουρα καθαρό, συγκεκριμένα το σορτσάκι του Προκόπη του Σπετςσιώτη καθότι τα ρούχα του Προκόπη τα έπλενε η σύζυγός του Βαγγέλη Γιώτα Βιρβίλη και έτσι ο Λούης μεταπείστηκε να παίξει.
Τάκης Μπινίσκος : Ο ερασιτέχνης αθλητικογράφος που έγραψε επί σειρά ετών  για τα δρώμενα αγωνιστικά και διοικητικά του Ερμή, σε εφημερίδα πανελλαδικής εμβέλειας και κυκλοφορίας, την Αθλητική Ηχώ. Τον Τάκη όλοι τον θυμόμαστε με ένα τετράδιο στο χέρι στο Γήπεδο και στο κουρείο του Βαγγέλη του Βιρβίλη, να σημειώνει οτιδήποτε θα του προσέφερε στο αθλητικό του ρεπορτάζ.
·       Γεώργιος Μερτύρης του Ιωσήφ : Ασχολήθηκε πολλά χρόνια, ίσως τα περισσότερα από κάθε άλλο διοικητικά με την ομάδα, από την θέση του Προέδρου του Δ.Σ. Από τότε που απολύθηκε από τον Στρατό, έμπλεξε διοικητικά με την ομάδα, κυρίως από την θέση του Προέδρου. Ιδιαίτερα ικανός με μοναδική δεξιότητα την ισορροπία στις σχέσεις των μελών του Δ.Σ μεταξύ τους, τις καλές σχέσεις ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές. Έδινε μεγάλη βαρύτητα στις δημόσιες σχέσεις της ομάδας. Και σε αυτό τον τομέα δεν παιζόταν, ήταν Μαιτρ!!! Προσωπική εμπειρία : Έχει πάρει από το ψαράδικο του πατέρα μου δύο λαχταριστούς Ερμιονίτικους αστακούς, τους οποίους θα τους στείλει με τον αδελφό του Πάνο που εκτελούσε μεταφορές προϊόντων κάπου στην Αθήνα για υπόθεση της ομάδας. Έρχονται με τον Πάνο, παίρνει ο Πάνος τους δύο αστακούς και τους βάζει κατωκέφαλα σε μια μπλε αδιαφανή σακούλα και δεν φαίνεται τίποτα. Ο Γιώργος αναφωνεί: Τι κάνεις εκεί βρε Πάνο και ο Πάνος τον κοιτά τουλάχιστον απορημένος… Και συνεχίζει : Βγάλε τα μουστάκια των αστακών έξω από την σακούλα να φαίνονται !!!  Ήταν αυτός που σαν Πρόεδρος του Δ.Σ του ΕΡΜΗ, κάνει την ομάδα επίσημα μέλος της Ε.Π.Ο και της Ε.Π.Σ.Α. Απλός και λαϊκός συζητούσε με τον καθένα μας για την ομάδα και συμμετείχε με ζήλο και χαρά σε κάθε πηγαδάκι που το επίκεντρο της συζήτησης ήταν η ομάδα. Δεν θα ξεχάσω, προσωπική μαρτυρία, Κυριακή πρωί 1972 Δεκέβρης Καφενείο Γιώργου Στάικου. Μεγάλο πηγαδάκι για τον καφέ και ποδοσφαιροσυζύτηση για τον απογευματινό αγώνα ΕΡΜΗ – Α.Ε ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ ( Το μεγάλο ντέρμπυ!!! ). Ο Πρόεδρος βγαίνει από το μπακάλικο απέναντι και σαν λάτρης της συζήτησης έρχεται να μας καθησυχάσει και να μας ενθαρρύνει. Τα λόγια του : Η νίκη σήμερα θα είναι μεγάλη!!! Το είδα όνειρο!!! Και τι να σας πω… Ήρθε η Χριστίνη ( η κόρη του ) και με ξύπνησε στο 2ο γκολ του Σούλη!!! ( Του Τσέλλου εννοούσε ). Μόνο που το όνειρο του αείμνηστου Προέδρου δεν βγήκε αληθινό και η ομάδα μας έχασε 2 – 0, μέσα στην Ερμιόνη από το Κρανίδι. Και μάλιστα αυτή ήταν η μοναδική ήττα που έκανε στην φρενήρη τότε πορεία της για την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματός της, την χρονιά 1972- 1973.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα λόγια του μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος, όταν επιστρέφαμε από το Ναύπλιο οι παίκτες θριαμβευτές και οι φίλαθλοι, με το πούλμαν του επιστήθιου φίλου του από την Κοιλάδα του Αντώνη του Λιώση… Στην επιτακτική απαίτηση όλων να βγάλει λόγο και μετά από πολλές πιέσεις πήξγε στο μικρόφωνο και το μοναδικό που είπε ήταν τούτο : Ο Θεός μας βοήθησε να κάνουμε την αλλαγή, να βγάλουμε τον Νίκο ( τον Αραπάκη ) και να βάλουμε τον Λιάκο ( το Νάκη ) και να πιάσει τα πέναλτυ και να γίνουμε πρωταθλητές!!! Η τοποθέτησή του αυτή δείχνει ένα σημαντικό στοιχείο της προσωπικότητας του αείμνηστου Γιώργου Μερτύρη.
·       Βαγγέλης Βιρβίλης : Η μεγαλύτερη, η εμφατικότερη και η μακροβιότερη μορφή στην Ιστορία του ΕΡΜΗ. Όταν λέμε την λέξη ΕΡΜΗΣ η σκέψη μας τρέχει στον Βαγγέλη τον Βιρβίλη και όποτε και όπου συζητήσουμε για τον Βαγγέλη θα τον δούμε ίσως μόνο σε συνάρτηση με τον ΕΡΜΗ. Για εμάς τους μεταγενέστερους του Βαγγέλης σημαίνει ΕΡΜΗΣ και ΕΡΜΗΣ σημαίνει Βαγγέλης. Ξεκίνησε να παίζει μπάλα στα 18. Η σύζυγός του Γιώτα, τον γνωρίζει και σαν ποδοσφαιριστή. Έχει συνεχή αγωνιστική παρουσία μέχρι τα 39 του χρόνια, όντας συμπαίκτης των περισσότερων γενεών ποδοσφαιριστών του ΕΡΜΗ. Η τελευταία αγωνιστική παρουσία του στην ενδεκάδα του ΕΡΜΗ και το γήπεδο, ήταν στον αγώνα μπαράζ με την ΑΕΚ Άργους το 1971, στο Γήπεδο Επιδαύρου όπου η ομάδα ανέρχεται από την Γ΄ στη Β΄ τοπική κατηγορία.   Στα χρόνια αυτά της αγωνιστικής του δράσης, ήταν τα πάντα για τον ΕΡΜΗ. Σέντερ μπακ, ποδοσφαιριστής με πλούσια και σπάνια χαρίσματα και με μεγάλη εμπειρία, ποδοσφαιρικός πατέρας και προπονητής για όλους τους νεώτερους με ιδιαίτερη αγάπη, έμφαση και προτίμηση στο δυνατό παιγνίδι σώμα με σώμα στα μαρκαρίσματα ( φρακαρισματάκια τα έλεγε ), στο δυνατό διώξιμο της μπάλας από την άμυνα ( βούλια η αγαπημένη του έκφραση και οδηγία ), έφορος ( πόσες φορές τον είχαμε δει να μαζεύει τα ρούχα των παικτών μετά τον αγώνα σε κάτι μεγάλους σάκους για να τα πάει για πλύσιμο ), είχε την απόλυτη σχεδόν ευθύνη για το κλείσιμο των ομάδων για τα φιλικά της Κυριακής. Ο Βαγγέλης ήταν το κέντρο που γύρω του περιστρεφόταν ότι είχε σχέση με τον ΕΡΜΗ. Ιδιαίτερο το τελετουργικό όταν ετοιμαζόταν για τον αγώνα. Πρώτος άρχιζε να ντύνεται και τελευταίος τελείωνε. Ήταν ο ποδοσφαιρικός πατέρας και μέντορας όλων των ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν μαζί του στον ΕΡΜΗ.
Μπορεί το 1971 να σταμάτησε την αγωνιστική του δράση, αλλά στην συνέχεια ασχολήθηκε ανελλιπώς διοικητικά με την ομάδα κυρίως από την θέση του Γενικού Αρχηγού, Η ΕΠΣΑ αναγνωρίζοντας την προσφορά και την προσωπικότητά του τον αξιοποίησε σαν Διαιτητή και Παρατηρητή αγώνων.
Το επάγγελμα του Βαγγέλη κουρέας. Το κουρείο του όμως ήταν ταυτόχρονα και η καρδιά του ΕΡΜΗ, και ο τόπος όπου τίποτα άλλο δεν συζητιόταν εκτός από τα αγωνιστικά και τα διοικητικά δρώμενα του ΕΡΜΗ. Όλοι πηγαίναμε να κουρευτούμε ναι μεν στο Βαγγέλη, όμως το κυρίαρχο ήταν να αγγίξουμε την μια και μοναδική μπάλα που φυλασσόταν κάτω από το κομοδίνο και μια από τις 4 – 5 μπάλες μεταγενέστερα, που  ήταν κάτω από τον ξύλινο καναπέ και να μάθουμε κάποιο νέο για την ομάδα. Η χαρά μας ήταν άπειρη όταν του ζητούσανε να μας δώσει μια μπάλα να πάμε στο γήπεδο να παίξουμε μπάλα και αυτός παρά το ότι στην αρχή πάντα έκανε το δύσκολο, τελικά υποχωρούσε. Δείχναμε μεγάλη υπομονή, αναγνωρίζοντας ηθελημένα ή αθέλητα το πάθος του για το ποδόσφαιρο και τον ΕΡΜΗ, όταν μας άφηνε μισοκουρεμένους να πεταχτεί με το μηχανάκι που είχε μέχρι το γήπεδο να ρίξει 5 – 6 σουτάκια όπως έλεγε και να γυρίσει να μας τελειώσει το κούρεμα.
Ήταν 20 Μάρτη του 1980, 5 μέρες πριν την γιορτή του. Γυρίζει μαζί με την σύζυγό του Γιώτα με το μεσημεριανό καράβι από τον Πειραιά. Η ομάδα έχει πέσει κατηγορία. Όμως αμέσως με την επιστροφή του, η πρώτη δουλειά που έχει να κάνει είναι να πάρει τηλέφωνο τον Πρόεδρο της ΕΠΣΑ τότε αείμνηστο Κώστα Αντωνιάδη και να του ασκήσει μέγιστη πίεση ώστε να κρατήσει την ομάδα στην κατηγορία και να μην υποβιβαστεί. Αυτό έγινε περίπου στις 1 το μεσημέρι. Αυτό ήταν και η τελευταία ενασχόληση του Βαγγέλη με την δεύτερη αγάπη της ζωής του  τον ΕΡΜΗ. Το απόγευμα άφησε την τελευταία πνοή του αναπάντεχα σε ηλικία 47 ετών, βυθίζοντας την Ερμιόνη και την ποδοσφαιρική Αργολίδα αλλά και όσους με τον οποιοδήποτε τρόπο είχαν σχέση με τον ΕΡΜΗ και την ΕΡΜΙΟΝΗ σε βαρύτατο πένθος. Η έκφραση του τότε προέδρου της ΕΠΣΑ αείμνηστου Κώστα Αντωνιάδη στον επικήδειο λόγο του : Ο Βαγγέλης πέθανε με το ποδόσφαιρο, αποδίδει την ποδοσφαιρική προσωπικότητα και βαρύτητά του. Υπάρχει μάλιστα και σχετική απόφαση της ΕΠΣΑ, με την οποία καθιερώνεται ετήσιος ποδοσφαιρικός αγώνας ανάμεσα στον ΕΡΜΗ και την μικτη Αργολίδας, προς τιμή του Βαγγέλη Βιρβίλη. Στον Βαγγέλη οφείλουμε πολλά και εμείς και η Ερμιόνη.

Αυτός με λίγα λόγια είναι ο Γ.Σ ΕΡΜΗΣ ΕΡΜΙΟΝΕΩΝ. Μένουν να γίνουν και άλλα, ίσως πιο σημαντικά από το σημερινό, για τον ΕΡΜΗ μας. Μπορούμε να συνεργαστούμε, μπορούμε να σκεφτούμε και να έχουμε ένα θαυμάσιο αποτέλεσμα για εμάς, για την Ερμιόνη μας. Ένα αποτέλεσμα που θα είναι η ελάχιστη τιμή σε όλους είτε είναι εν ζωή, είτε δεν είναι. Μόνο έτσι θα κρατήσουμε ζωντανό τον ΕΡΜΗ. Ας του δώσουμε την θέση που του αρμόζει στην καρδιά μας και στην ιστορία της Ερμιόνης μας. Είμαι πολύ αισιόδοξος, αν όχι σίγουρος, πως αυτό θα γίνει, γιατί η Ερμιόνη μας πάντα έφτιαχνε παλάτια, σαν τον ΕΡΜΗ, και τα τιμούσε και όχι σκαλοπάτια,

Ευχαριστώ πολύ!!!


 Σημείωση : Η φωτογραφία μου είναι παρμένη από το blog " Ερμιονίδα, μας αρέσει δεν μας αρέσει " του συμπατριώτη Σταμάτη Δαμαλίτη.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.