Άνοιξη

Άνοιξη
κι εσύ γερασμένος πλανόδιος
σε δρόμους χιονισμένους, θεοσκότεινους
που τη ζωή πουλάει για μιαν απάντηση, για λίγο φως.
Φως
όπως αυτό που σκορπίζει ένα μπηγμένο κερί
πριν λιώσει και πεταχτεί σαν
το κέρμα που έγινε αντίτιμο ελπίδας.
Σταμάτα. Άκου.
Σε καλεί το θρόισμα των φύλλων
που ξεκρέμαστα χορεύουν στο φθινοπωρινό αεράκι.
Σε ζητούν τα καλοκαιρινά κύματα με παφλασμούς
δυνατούς και στιγμιαίους σαν τους έρωτες
και σε φωνάζει η θάλασσα η αγέραστη
σαν τις αγάπες που φωλιάζουν μόνιμα στα βάθη της ψυχής.
Που ταξιδεύεις τέτοια εποχή ;
Άσε την άνοιξη να σε μυήσει
με τα πλανευτικά αρώματά της
στο μεγαλύτερο μυστήριο.
Κι ως το ηλιοβασίλεμα δεν θα απομείνει φόβος.