Η απεργία της κυβέρνησης και οι 300.

Του Σ. Κούλογλου

Η χθεσινή, χωρίς ιστορικό προηγούμενο, αντιπαράθεση Ραγκούση-Βενιζέλου, είναι χαρακτηριστική για τη φανερή, πλέον, αδυναμία διαχείρισης των τρεχουσών υποθέσεων από μια κυβέρνηση που φιλοδοξoύσε να βγάλει την χώρα από την μεγαλύτερη κρίση των τελευταίων δεκαετιών. Ο υπουργός Αμύνης εγκαλείται δημοσίως από τον υπουργό Εσωτερικών, στον οποίο είχε μάλιστα προ μηνών ανατεθεί και ο συντονισμός του κυβερνητικού έργου. Με τον καπετάνιο να περιοδεύει στο εξωτερικό αδιαφορώντας για το πλήρωμα, το καράβι κατευθύνεται ολοταχώς προς τα βράχια. Πριν την 25η Μαρτίου ή μετά, έχει πλέον μικρή σημασία.

Σίγουρα η απεργία πείνας των μεταναστών στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη δεν αποτελεί καθόλου εύκολη υπόθεση, με τις πολιτικές διαστάσεις που έχει πάρει το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Όμως τις τελευταίες μέρες οι απεργοί πείνας άρχισαν να διαφοροποιούνται από το αρχικό μαξιμαλιστικό αίτημα νομιμοποίησης όλων των μεταναστών και τόσο στις έμμεσες διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση όσο και δημοσίως στη χθεσινή συνέντευξη τύπου δήλωσαν διατεθειμένοι να διαπραγματευθούν με τον υπουργό Εσωτερικών χωρίς να θέτουν προκαταβολικά όρους.

Παρ' ότι υπουργοί, όπως από την προηγούμενη εβδομάδα ο κ. Παπουτσής, πρότειναν κάποιο συμβιβασμό με στόχο τη σύντομη διευθέτηση του ζητήματος, ο κ. Ραγκούσης έχει υιοθετήσει μια περισσότερο αδιάλλακτη θέση, ποντάροντας προφανώς στη κόπωση των απεργών πείνας που φυσικά δεν θέλουν να χάσουν τη ζωή τους. Πρόκειται όμως για θανατηφόρα παρτίδα σκάκι, καθώς ένας ξαφνικός θάνατος θα μπορούσε να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες αντιδράσεις. Αυτό επεσήμανε ο κ. Βενιζέλος, δηλώνοντας ότι η πιθανότητα « απώλειας μιας ανθρώπινης ζωής θα μπορούσε να σηματοδοτήσει εξελίξεις… οι οποίες δεν βοηθούν σε τίποτε τη χώρα, την οικονομία και τη λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος».

Δεν είναι ακόμη σαφές αν η οργισμένη αντίδραση του κ. Ραγκούση φανερώνει μια κυβέρνηση στα πρόθυρα νευρικής κρίσης ή αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα μιας μάχης για τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ. Το βέβαιο είναι ότι πριν ξεκινήσει την επ αόριστον απεργία της, η κυβέρνηση θα πρέπει να λύσει το πρόβλημα των 300. Η προχθεσινή πρόταση της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αποτελεί μια ουσιαστική διέξοδο, ικανοποιώντας βασικά αιτήματα των απεργών, χωρίς από την άλλη πλευρά να δημιουργείται ένα προηγούμενο που θα χρησιμοποιείται συνεχώς εναντίον της κυβέρνησης, από μελλοντικούς απεργούς πείνας. Και για τον κ. Ραγκούση η λύση του προβλήματος επείγει: δεν έχουν μείνει παρά 4-5 μέρες, για να αναδειχθεί ο κ. Βενιζέλος στον πρώτο μετά Χριστόν προφήτη στο εσωτερικό της κυβέρνησης.