Η κατάσταση στο χώρο της υγείας χειροτερεύει. Σχεδόν εκτραχύνεται. Οι γιατροί βρίσκονται σε συνεχείς κινητοποιήσεις. Οι φαρμακοποιοί κλείνουν και ανοίγουν τα μαγαζιά τους, σύμφωνα πάντα με τις εντολές της συνδικαλιστικής τους ηγεσίας. Γιατροί καταλαμβάνουν το αμφιθέατρο του υπουργείου Υγείας και αξιώνουν διάλογο. Έναντι μία πολιτικής εξουσίας που μιλάει, συνδιαλέγεται, ανταλλάσσει απόψεις. Σε καθημερινή βάση. Μέσα και έξω από το υπουργείο. Όχι με τους συγκεκριμένους γιατρούς. Όχι με τους συγκεκριμένους φαρμακοποιούς.
Καλό είναι να ξεκινήσουμε με κάποιες θέσεις.
Η πρώτη θέση: Ο χώρος της υγείας είναι κρίσιμος σε ένα κράτος δικαίου και πρόνοιας. Και πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα πρώτης σειράς σε κάθε κυβέρνηση. Το επιτάσσει το Σύνταγμα. Το επιτάσσουν ένα σωρό διεθνείς συμβάσεις που έχει προσυπογράψει η χώρα μας.
Η δεύτερη θέση: Έγινε μία τολμηρή προσπάθεια για την εγκαθίδρυση στη χώρα μας ενός εθνικού συστήματος υγείας. Είναι γνωστοί οι πρωταγωνιστές αυτής της μεγαλειώδους θεσμικής πρωτοβουλίας. Με τα χρόνια έγιναν συμβιβασμοί. Εμφανίστηκαν κενά. Μπερδεύτηκαν οι στόχοι με τα προσωπικά ή παρείστικα συμφέροντα. Ο χώρος της υγείας βρίσκεται έτσι σε σταυροδρόμι. Όπως και αρκετοί άλλοι από τους κρίσιμους θεσμούς του ελληνικού κοινωνικού κράτους. Και σε αυτό πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι μας.
Η τρίτη θέση: Το μεγαλύτερο και πιο οδυνηρό πρόβλημα στο χώρο της υγείας είναι η σπατάλη και η διαφθορά. Με πολλούς ενόχους και συνενόχους. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ορισμένοι εκ των ιατρών μας. Η πραγματικότητα είναι ωμή και βοά.
Η τέταρτη θέση: Υπάρχει μεγάλη σπατάλη στη συνταγογραφία φαρμάκων. Και χάρη σε αυτήν έχει δημιουργηθεί τεράστιος πλούτος. Για τα άτομα. Όχι για το γενικό καλό.
Αν αυτές οι θέσεις είναι καθαρές και αποδείξιμες, τότε δεν κατανοώ την αδυναμία διαλόγου. Εκτός αν η διαφωνία βρίσκεται αλλού. Έξω από το χώρο της υγείας.
Καλό είναι να ξεκινήσουμε με κάποιες θέσεις.
Η πρώτη θέση: Ο χώρος της υγείας είναι κρίσιμος σε ένα κράτος δικαίου και πρόνοιας. Και πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα πρώτης σειράς σε κάθε κυβέρνηση. Το επιτάσσει το Σύνταγμα. Το επιτάσσουν ένα σωρό διεθνείς συμβάσεις που έχει προσυπογράψει η χώρα μας.
Η δεύτερη θέση: Έγινε μία τολμηρή προσπάθεια για την εγκαθίδρυση στη χώρα μας ενός εθνικού συστήματος υγείας. Είναι γνωστοί οι πρωταγωνιστές αυτής της μεγαλειώδους θεσμικής πρωτοβουλίας. Με τα χρόνια έγιναν συμβιβασμοί. Εμφανίστηκαν κενά. Μπερδεύτηκαν οι στόχοι με τα προσωπικά ή παρείστικα συμφέροντα. Ο χώρος της υγείας βρίσκεται έτσι σε σταυροδρόμι. Όπως και αρκετοί άλλοι από τους κρίσιμους θεσμούς του ελληνικού κοινωνικού κράτους. Και σε αυτό πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι μας.
Η τρίτη θέση: Το μεγαλύτερο και πιο οδυνηρό πρόβλημα στο χώρο της υγείας είναι η σπατάλη και η διαφθορά. Με πολλούς ενόχους και συνενόχους. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ορισμένοι εκ των ιατρών μας. Η πραγματικότητα είναι ωμή και βοά.
Η τέταρτη θέση: Υπάρχει μεγάλη σπατάλη στη συνταγογραφία φαρμάκων. Και χάρη σε αυτήν έχει δημιουργηθεί τεράστιος πλούτος. Για τα άτομα. Όχι για το γενικό καλό.
Αν αυτές οι θέσεις είναι καθαρές και αποδείξιμες, τότε δεν κατανοώ την αδυναμία διαλόγου. Εκτός αν η διαφωνία βρίσκεται αλλού. Έξω από το χώρο της υγείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.