Στο κατώφλι του 2011...

Γράφει ο Σταύρος Κούστας

Δημοτικός Σύμβουλος 

Δήμου Ερμιονίδας

Και όμως μπορούμε 

να κάνουμε 

την ευχή πραγματικότητα!!!

 

Αυτή η Πρωτοχρονιά δυστυχώς δε σφραγίζεται από αισιοδοξία. Οι πολίτες είναι μοιρασμένοι ανάμεσα στην οργή και την ανησυχία για το χειρότερο.

Την χρονιά  που πέρασε  πέρα από τα προβλήματα με τη γενικότερη πορεία της οικονομίας μας, ζήσαμε πάνω από όλα την απαξίωση θεσμών, την απαξίωση του παραγωγικού και του κοινωνικού μας ιστού, την απαξίωση του κοινωνικού κράτους.

Όλοι μας βιώσαμε την υποβάθμιση στη ζωή μας. Στην καθημερινότητα, στην εργασία, στην οικογένειά μας, πολλοί συνάνθρωποί μας στερήθηκαν βασικά αγαθά, στερήθηκαν ανθρώπινα δικαιώματα, στερήθηκαν την ασφάλειά τους και - το χειρότερο - το δικαίωμα στο όνειρο και στην ελπίδα.
Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, καθώς αφορά εξίσου την κοινωνική συνοχή, τις αξίες και το περιβάλλον. Οι επιλογές που φόρτωσαν με χρέη τη χώρα μας, οικοδόμησαν μια οικονομία με ημερομηνία λήξης, υποβάθμισαν δραστικά και τα συλλογικά αγαθά. Ξεχάσαμε να λειτουργούμε από κοινού με τους συμπολίτες μας, μάθαμε να μετράμε τα πάντα με βάση  τον ατομικισμό και την αγοραστική δύναμη.
Ως κοινωνία χρωστάμε λοιπόν ριζικές αλλαγές, πρώτα από όλα στον εαυτό μας: Βαθιές τομές σε θέματα διαφάνειας, προσωπικής υπευθυνότητας, αμοιβαίας εμπιστοσύνης και συνεργασίας, καταναλωτικών προτύπων, προσανατολισμού της οικονομίας.
Λύση δεν είναι όμως η βίαιη προσαρμογή που μας επιβάλλεται σήμερα. Πρόκειται για συνταγές που έχουν ήδη αποτύχει σε δεκάδες χώρες, αφήνοντας σοβαρά πλήγματα στην κοινωνική συνοχή και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Απέναντι σε ένα υπέρμετρο τίμημα, με άδικη κατανομή των βαρών και τουλάχιστον αμφίβολο αποτέλεσμα, είναι ανάγκη να χαράξουμε «κόκκινες γραμμές» και να προβάλουμε μια βιώσιμη εναλλακτική διέξοδο που να μη μεταθέτει ξανά το λογαριασμό στις επόμενες γενιές.
Η χώρα χρειάζεται ολοκληρωμένο Σχέδιο Διεξόδου, με απαντήσεις ταυτόχρονα για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική διάσταση. Στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο, αλλά και σε τοπικό επίπεδο, ας επενδύσουμε σοβαρά στη διέξοδο από την κρίση: Να σχεδιάσουμε τη συμφιλίωση της οικονομίας με το περιβάλλον και την κοινωνική συνοχή, να θεμελιώσουμε ένα Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο, στηριγμένο λιγότερο στην αγοραστική δύναμη και περισσότερο στα συλλογικά αγαθά και την αλληλεγγύη.
Αν το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε και οι οικονομικές εξουσίες αποδεικνύονται ανίκανες να δώσουν λύσεις, υπάρχουν βήματα που μπορούμε να κάνουμε και μόνοι μας ως πολίτες, στο πεδίο των τοπικών θεσμών μιας κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.

Η νέα χρονιά 2011 θα είναι δύσκολη για όλους τους Έλληνες. Προσωπικά δεσμεύομαι να υπηρετήσω τα δίκαια του τόπου μας, από την θέση του Δημοτικού Συμβούλου χωρίς όμως να παραβλέπω τον παράγοντα του ανθρωπισμού, την ανάδειξη του περιβάλλοντος, τις ανθρώπινες και ηθικές αξίες και τις δυνατότητες του Τόπου μας. Οι πρωτοβουλίες πού θα πάρουμε στο πλαίσιο του νέου Δήμου Ερμιονίδας θα είναι άμεσες με στόχο την ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του Τόπου μας και την οριστική αποστροφή από τις νοοτροπίες και τις πρακτικές του παρελθόντος, που μας κατάντησαν στη σημερινή κατάσταση, όπως άλλωστε δεσμευθήκαμε προεκλογικά.

Η Ερμιονίδα δεν έχει περιθώρια για απώλεια ευκαιριών, ούτε για απώλεια της ταυτότητάς της, που την έχει αναδείξει σαν μία από τις ομορφότερες και ελκυστικότερες γωνιές της χώρας μας.

Η κρίση ΔΕΝ είναι ευκαιρία, είναι όμως πρόκληση για όλους μας. Αν ανταποκριθούμε, θα μπορέσουμε να νιώσουμε ξανά αισιόδοξοι. Γιατί Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΧΡΕΟΚΟΠΕΙ.

Ας είναι το 2011 η χρονιά των ανατροπών και της αναγέννησης της ελπίδας. Για τη δημιουργία, την προκοπή, την ισορροπία, την πρόοδο και την ευημερία... τώρα είναι η ώρα...

Σαν απαύγασμα ψυχής τούτη την ώρα σας στέλνω τους στίχους του Καβάφη που αντιλαλούν και βολοδέρνουν σε τούτον τον παράταιρο τόπο....

  

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ

— Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;

Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

— Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

— Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.

—Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.

— Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
__

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

[Κ. Π. Καβάφης, 1904]